::  หมื่นรู้..มิสู้ปล่อยวาง  ::

เรื่องและภาพโดย  :   กะว่าก๋า

คงมีหลายครั้งในชีวิต

ที่เราคิดน้อยใจในโชคชะตาและวาสนาของตนเอง

ทำดีแต่ไม่มีใครเห็น   สร้างผลงานแต่ขาดคนรับรู้

ปัญหานานารุมเร้าชีวิต

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของสุขภาพ  การเงิน  การงาน

หรือแม้แต่ความรัก

เรามัวแต่ตั้งคำถามและโทษแต่สิ่งอื่นรอบตัว

โทษเทวดาฟ้าฝน  โทษผู้คนที่แวดล้อม

โดยไม่เคยคิดย้อนมองส่องตน

และดูว่าแท้ที่จริงแล้ว

ปัญหาที่เกิดขึ้น....มันเกิดขึ้นที่ใด ?

และอย่างไร ?

หากเรากล้าสำรวจตรวจสอบตนเองอย่างเข้มงวด

เราอาจพบว่าแท้ที่จริงแล้ว

ปัญหาทุกอย่างในชีวิต

ไม่ได้เกิดจากคน  หรือสิ่งแวดล้อมรอบกายเราเลย

หากแต่เกิดจาก “ความคิด”ของตัวเราเอง

ภาพเด็กขอทานในพุทธคยาประเทศอินเดีย

ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า

ตัวเราโชคดีเพียงใดแล้วที่ไม่ต้องอดมื้อกินมื้อ

และถูกผู้คนในสังคมรังเกียจดูหมิ่นดูแคลน

เราอาจไม่ได้ร่ำรวยล้นฟ้า

แต่เรายังพอหาข้าวกินได้ครบสามมื้อ

เราอาจไม่ได้มีบ้านหลังใหญ่หลังโต

แต่เรายังมีห้องหับไว้พักผ่อนนอนหลับ

การงานเราอาจมีความขลุกขลักไม่ราบรื่น

แต่เราไม่ต้องเจ็บปวดกับการแบมือขอใครกิน

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เรามีมากมายเพียงใด

ปัญหาอยู่ที่เราเคยพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่แล้วหรือยัง ?

เราเคยชื่นชมสิ่งที่เรามีอยู่ในตัวเราบ้างหรือเปล่า ?

ถ้ายังไม่เคยคิดและมองเห็นในความจริงข้อนี้

ก็จงอย่าเพิ่งดูหมิ่นดูแคลนความสามารถที่ตนเองมีอยู่

“หมื่นรู้  มิสู้ปล่อยวาง”

ลองวางปัญหาลง  แล้วค้นหาคำตอบด้วย “ปัญญา”

บางที...ถ้าคุณหาคำตอบนี้พบ

คุณจะสามารถเปลี่ยนวิธีคิด

เพื่อเปลี่ยนชีวิตของคุณไปตลอดกาล.