ความอิจฉา

 "ความอิจฉา"

เรื่องราวของ: คุณ วดารารัตน์



เรื่องการปล่อยวางของดิฉันนั้น มันเริ่มมาจากความอิจฉาของดิฉันเองค่ะ
ดิฉันเป็นนักเรียนที่ถือว่าการเรียนอยู่ในขั้นปานกลาง แต่ดิฉันไม่เคยรู้สึกพอใจกับมันเลยสักครั้
งพอผลการเรียนออกมานั้นดิฉันอยากจะเป็นที่หนึ่งของห้องมาตลอดแต่ผลไม่เป็นอย่างที่ดิฉันเคยคาดหวัง
เลยสักครั้งเห็นเพื่อนคนที่ได้ที่หนึ่งที่ไรก็อิจฉาตลอด

อยากจะได้รับคำชมเชยแบบเพื่อนคนนั้นบ้าง ทุกครั้งที่สอบก็จะพยายามให้ได้คะแนนมากกว่าเพื่อนทุกคนเสมอ
จนวันดิฉันรู้สึกว่าเหนื่อยเหลือเกิน คิดว่าเมื่อดิฉันจะสอบได้ที่หนึ่งแบบนั้นบ้าง ดิฉันก็เลยไปปรึกษาพ่อกับแม่ว่าควรทำอย่างไรดี

ท่านตอบว่า การเป็นที่หนึ่งไม่ใช่เรื่องสำคัญ ถ้าลูกเหนื่อยมากก็ลองปล่อยมันดูสิ
ดิฉันก็งง และถามว่าทำอย่างไรค่ะ ท่านตอบว่า กำมือแน่นๆเหมือนที่ลูกกำมันมาตลอดแล้วทีนี้ให้ลองปล่อยมือออก
หายใจเข้า ออกลึกๆแล้วไม่ต้องคิดอะไรเลย ดิฉันก็ลองทำตามที่ท่านบอก

พอทำแล้วดิฉันก็รู้สึกผ่อนคลายไม่หนักไม่เครียดอย่างที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้
แล้วพวกท่านก็บอกว่าถึงลูกจะสอบไม่ได้ที่หนึ่งของห้องแต่ก็เป็นที่หนึ่งของพ่อและแม่เสมอ
ดิฉันซาบซึ้งมากค่ะ และจากการกระทำครั้งนั้นก็สอนให้ดิฉันอย่าได้ไปยึดติดการกิเลสต่างๆให้มาก

แต่ถ้ายึดมาแล้วก็ปล่อยวางมันซะ แล้วคุณจะรู้สึกดีที่ปล่อยมันไป