วินาทีหนึ่ง..วินาทีนั้น

วินาทีหนึ่ง...วินาทีนั้น

ภาพและคำโดย  -   กะว่าก๋า

เมื่อวันวานผันผ่านไม่นานนัก

เทพจุติและเสริมสร้างซึ่งความหวัง

ปลุกเสกเลื่อนเปื้อนเพิ่มพลัง

นะจังงังเสกสร้างทางชีวิต

มาวันนี้เทพนั้นพลันจางหาย

จากไปพร้อมความงมงายของคนในชาติ

รอเถิดรอ---เทพองค์ใหม่จักช่วยวาด

สาดความรวยโคตรรวย --- มหารวย

มีสิ่งใด "งมงาย" กว่างมงาย

คืองมงายในเทพไม่สร้างสรรค์

คือหวังรวยหวังรุ่งหวังโรมรัน

หวังสร้างพลันความรวยในพริบตา

หยาดหยดจากเหงื่อจึงลืมละ

สองแรงแข็งขันจึงวางเฉย

สองขานั่งคอยรับจนละเลย

เทพเว้ย !!! เทพช่วย...ดลบันดาล

เรากราบพระเราขออะไรในตัวท่าน

เรากราบธรรมเราจึงมิร้องขอ

เรากราบ "พุทธะ" ในตัวเรามิรั้งรอ

ไม่วอนขอ...สิ่งใดอยาก...เราสร้างทำ

เราอยากได้ความดีมีให้สร้าง

เราอยากร้างความเลวให้เดินหนี

เราอยากขอชีวิตให้ได้ดี

ตัวเรานี้นี่แหละทำจำใส่ใจ

กราบพระจงกราบให้ถึงธรรม

การกระทำลดละกิเลสผี

บอดใบ้งมงายชั่วตาปี

เพราะอัปปรีย์นี้ครอบงำดวงปัญญา

ตื่นเถิด---จงตื่นจาก...ความใหลหลง

พุทธองค์สอนแล้วทางสดใส

ศีล สมาธิ ปัญญารักษาใจ

พึ่งทำไมสิ่งนอกตัวมัวเมาเอย