แก่นแท้ - แก่นธรรม

แก่นแท้ –แก่นธรรม

ภาพและคำโดย   -   กะว่าก๋า

ฉันแบกฟ่อนธรรมใส่บ่า

แล้วออกเดินทางตามหา “สัจจะ”

ก้มกราบมากมายองค์พระ

ค้นหารัตนะจากทุกแห่งหน

แก่นแท้ –แก่นธรรมอยู่ไหน ?

อยู่ในป่าเขาวัดวา

อยู่ในดินน้ำโตรกผา

อยู่ในเวิ้งฟ้าแฉกดาว

เสี้ยวเศษธุลีธรรมเข้าถึง

จึงรู้ความจริงปรากฏ

“จิตหนึ่ง”ซึ่งตรงมิเคี้ยวคด

ไม่เลี้ยวลดตรงสู่ “จิตเดิมแท้”

ใบหน้าดั้งเดิมของเรา

คือไร้ความเขลาความเศร้าหมอง

ปัญญาหยั่งรู้โอบตระกอง

คือการประกาศป่าวร้องอันเงียบงัน

ฉันรู้ “อะไร”แต่บอกเธอไม่ได้

สิ่งนี้ใครไม่ทำไม่อาจค้นพบ

มีแต่ต้องใช้ชีวิตจนเจนจบ

และต้องไม่หลบสายตาของตัวเอง

ธรรมะในคัมภีร์คืออักษรเปื้อนหมึก

คำจารึกก่อนเก่ามิอาจสอน

ตรัสรู้มิได้มาจากการไหว้วอน

ทุนรอนทั้งหมดของเรา  คือ  ชีวิต

เรียนรู้ถูกผิดจาก “ถูกผิด”

ปัญญาคิดจิตทำงานอย่างผ่องใส

รู้เพียง “หนึ่งเดียวนี้”กระจ่างใจ

รู้จัก “ใจ”--- “จิตเดิมแท้”   แน่จริงเอย.