บทความทั่วไป

"แค่ปล่อยก็ลอยตัว"

ษา

 

"แค่ปล่อยก็ลอยตัว"

 

 

 

แค่ปล่อยก็ลอยตัว

คนทึไปยึดติดความทุกข์ว่าคือสุข

เหมือนคนที่กอดเม่นแล้วนอนคลุมโปงในหน้าหนาว

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากอด และเราคิดว่าเป็นความสุข

โดยเนื้อแท้มันเป็นความทุกข์ สิ่งนั้นกัดเราแน่นอน

 

อุบาสิกาคนหนึ่งเคยฝากทุเรียนไปถวายท่านพุทธทาส

โยมแกเป็นโรคเก๊าต์ เขียนจดหมายแนบไปด้วยว่า

ด้วยอานิสงส์ที่ดิฉันถวายทุเรียนแด่พระคุณเจ้า

หากพระคุณเจ้าฉันทุเรียนของดิฉันแล้ว

ขอให้ดิฉันหายจากอาการเจ็บขาด้วยเถิด

 

ท่านพุทธทาสตอบจดหมายได้แหลมคมมาก

ท่านเขียนตอบไปว่า อยากให้ขาหายปวดมันแก้ง่ายนิดเดียว

ทีหลังไม่ต้องเอาทุเรียนมาติดสินบนอาตมา

แค่ถอนความเชื่อมั่นว่า"นี่ขาของกู"

แค่นั้นมันก็ไม่ทุกข์แล้ว

ปวดขามันเป็น"ทุกขเวทนา"(ความรู้สึกทุกข์ทางกาย)

แต่ถ้าคิดว่าเป็นขาของกู มันเป็นทุกข์โทมนัส(ทุกข์ทางใจ)

ถ้ารู้ทันทุกข์ ทุกข์เวทนาจะไม่เป็นทุกขโทมนัส

และทุกข์โทมนัสจะไม่กลายเป็นทุกข์ทรมาน

ซึ่งยืดเยื้อเรื้อรังไม่จบ

 

มนุษย์ส่วนใหญ่ที่เป็นทุกข์ เป็นทุกข์สองต่อ

เป็นดับเบิ้ลทุกข์

เพราะเอาทุกขเวทนามาเป็นทุกข์ทรมาน

สิวขึ้นหน้าเม็ดหนึ่ง

แต่ใม่กล้าไปหาแฟน ใม่กล้าเข้าสังคม ขาดความเชื่อมั่น

ไปหาหมอ หมดค่าดูแลสิวเม็ดหนึ่งบางทีเป็นพันเป็นหมื่น

เพราะคิดว่าสิวขึ้นที่หน้ากู

ถ้ามันไม่มีหน้ากูมันจะทุกข์เพราะสิวเม็ดหนึ่งไหม

 

กำจัดความรู้สึกว่าตัวกูเสียได้ ตรงนั่นแหละคือบรมสุข

บรมสุข ไม่ได้หมายความว่า ต้องทานอาหารที่อร่อยที่สุด

นั่งรถที่แพงที่สุด มีเงินให้มากที่สุด

ความจริงนั่นแหละคือบรมทุกข์ ที่รอเวลาอยู่ต่างหาก

เพราะเราไปเข้าใจว่าทุกข์มันเป็นสุข

พอความทุกข์มันสำแดงธาตุแท้ออกมา

เราจึงทุกข์มากกว่าชาวบ้านชาวเมือง

ยิ่งมีมากยิ่งทุกข์มาก

ยื่งมีน้อยยิ่งทุกข์น้อย

ยิ่งไม่มียิ่งไม่ทุกข์

 

ธรรมะอมยิ้ม
 

มีผู้ชายคนหนึ่งขับเบนซ์สปอร์ตคันใหม่ฉวัดเฉวียน

ไปบนถนนสุขุมวิทด้วยความเร็วสูง ทันใดนั้นรถของเขาเสียหลัก

พุ่งเข้าชนเกาะกลางถนนอย่างแรง ตัวของเขาหลุดกระเด็นออกมา

นอกรถ ทันทีที่เขาฟื้นคืนสติ แล้วหันไปพบซากรถที่พังยับเยิน

เขาก็ร้องครวญครางว่า"เบนซ์สปอร์ตของฉัน เบนซ์สปอร์ตของฉัน"

คุณลุงขายผลไม้ข้างถนนก็รีบตะโกนบอกเขาว่า

"คุณมัวร้องไห้เสียดายรถอยู่ได้ยังไง ดูโน่นซิแขนของคุณ

กระเด็นไปอยู่ฟากโน้นแน่ะ"

ทันทีที่เขาหันไปเห็นแขนของตนเองที่ฉีกขาดยับเยิน

เขาก็กรีดร้องเสียงดังโหยหวนว่า

"โธ่...นาฬิกาโรเล็กซ์ของฉัน  โรเล็กซ์ของฉัน...จบ"

 

กล่องความคิดเห็น

การแสดงความคิดเห็นเปิดสำหรับสมาชิกเท่านั้น
ลงชื่อเข้าระบบสมาชิก หรือ สมัครสมาชิกใหม่