เราเกิดจากเลือดก้อนเดียวกัน
เขียนโดย : กะว่าก๋า
ทุกบ่ายเมื่อผมเดินออกมาจากที่ทำงานผ่านต้นพุทรา
ผมจะเห็นกลุ่มหนอนผีเสื้อกลุ่มนี้นอนก่ายกอดกัน
มองดูคล้ายกลุ่มด้ายสีเหลืองขนาดเล็ก
เดาว่าที่มันทำแบบนี้ก็เพื่อคลายความเหน็บหนาวให้แก่กัน
ปีนี้อากาศหนาวมาช้า แต่หนาวมากอย่างผิดปกติ
ยิ่งอยู่นาน...ผมยิ่งรู้สึกคล้ายว่าอากาศวิปริตเข้าไปทุกทีๆ
ทั้งร้อนจัด หนาวจัด ฝนตกมากจนน้ำท่วม แผ่นดินไหว
เหล่านี้...ล้วนเป็นดังข่าวสารจากธรรมชาติ
ที่ส่งคำเตือนให้กับมนุษย์ผู้เฝ้าทำลายสมดุลทางธรรมชาติอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
.....................................................
หลายคนวิพากษ์เรื่องการเข่นฆ่ากันของคนในชาติ
ยิงกัน ฆ่ากันเหมือนเป็นกิจวัตรประจำวัน
เดี๋ยวฆ่าครู เดี๋ยวยิงพระ เดี๋ยวระเบิดโรงเรียน
ใช่หรือไม่ว่า การนำเสนอข่าวความรุนแรงซ้ำๆ
มันอาจทำให้คนชาชิน เฉยเมยกับเรื่องราวที่ได้รับรู้
จนกว่าวันหนึ่งข่าวร้ายนี้มันจะเกี่ยวดองโยงใยกับญาติพี่น้องของคุณ
...................................................
ผมไม่รู้ว่าอุดมการณ์ ผลประโยชน์ อำนาจ
จะพามนุษย์เราไปได้ไกลถึงไหน
แต่ “ทุกสิ่ง” ก็ล้วนอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ทั้งสิ้น....
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป....
หากแต่คนกลับกอดเฝ้ารักษาความเชื่อของตัวเองไว้จนแนบแน่น
ก่อนจับอาวุธเข้าเข่นฆ่าประหัตประหารกัน
เพียงเพื่อรับใช้ความเชื่อของตัวเอง
เมื่อพ่อถูกฆ่า ลูกย่อมเกิดความอาฆาตแค้น
เมื่อลูกถูกฆ่า พ่อย่อมกลับมาแก้แค้น
วงจรแห่งความแค้นวนเวียนไม่สิ้นสุด
มันยากที่จะให้อภัยกัน เมื่ออีกฝ่ายยืนอยู่ในแผ่นดินของความเกลียดชังคลั่งแค้น
มันยากที่จะยื่นมือเพื่อโอบกอดกัน ในขณะที่อีกมือหนึ่งยังจับอาวุธ แทนที่จะถือดอกไม้
แค่คำว่า “อภัย” อาจไม่ได้ทำให้ปัญหาที่หมักหมม
มลายหายไปในทันที
แต่ผมเชื่อในคำว่า “อภัย”
ว่าอาจตัดทอนวงจรแห่งความเกลียดชัง ให้เจือจางลงได้บ้าง.....
............................................
ถ้ามนุษย์เราเป็นเหมือนหนอนก็คงดี
ผมไม่เคยเห็นหนอนทะเลาะกันเพื่อแบ่งแยกดินแดน
ไม่เคยได้ยินว่าหนอนอยากมีอำนาจ
ไม่เห็นว่าหนอนจะต้องยืนอยู่เหนือคนอื่น
หิวก็แทะเล็มใบไม้ ง่วงก็หลับ
พอหนาวก็รวมตัวกัน แบ่งปันไออุ่นของตัวเอง
เพื่อหนอนตัวอื่น
และเมื่อถึงเวลาหนึ่ง ก็เติบโต และโบยบิน
กลายเป็นผีเสื้ออวดปีกสวย
………………………………….
น่าเสียดาย....นอกจากไม่คิดจะกอดกันเพื่อแบ่งปันไออุ่น
ไม่คิดจะสร้างปีกเพื่อโบยบิน
มนุษย์กลับขังตัวเองไว้ในรังดักแด้แห่งความเกลียดชัง
และตายดับไปในรังอันผุผังเน่าเหม็นนั้นเอง.
....................................................
หมายเหตุ :
ในช่วงอาทิตย์ที่หนาวที่สุดของเดือนธันวาคม
ผมสังเกตุเห็นหนอนใบไม้สีเหลืองกลุ่มนี้
ค่อยๆทยอยเกาะกลุ่มกันผิงแดดยามบ่าย
และสลายตัวไปในตอนเช้า.....
นึกถึงคำว่า "สามัคคี" ขึ้นมาจับใจ
ทำไมเรามักเชื่อว่ามนุษย์้เป็นสัตว์ประเสริฐ
มีสมองและปัญญาไว้คอยคิดคอยสร้างสิ่งต่างๆมากมาย
กับแค่การ "รู้รัก -สามัคคี" ยังไม่สามารถปฏิบัติต่อกันในฐานะมนุษย์ที่เท่าเทียมกันได้เลย
กล่องความคิดเห็น
การแสดงความคิดเห็นเปิดสำหรับสมาชิกเท่านั้น
ลงชื่อเข้าระบบสมาชิก หรือ สมัครสมาชิกใหม่