นักธุรกิจกับชาวประมง

เขียนโดย : กะว่าก๋า

ผมนั่งมองเด็กหนุ่มตรงหน้า

เขาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงและแววตาอันมุ่งมั่นว่า

“พี่คอยดูนะ ผมจะประสบความสำเร็จให้ได้ก่อนอายุ 30 ปี”

 

……………………………….

 

มีเรื่องเล่าอยู่ว่า...
ครั้งหนึ่งมีนักธุรกิจที่จบการศึกษาจากฮาวาร์ด

ไปเที่ยวเมืองชายทะเลแถบประเทศแม็กซิโกอันเป็นประเทศที่ยากจน
เขาเดินไปพบกับชายชาวประมงนอนหลับอยู่บนเรือ
ด้วยความที่เป็นนักธุรกิจชื่อดัง เขาจึงเอ่ยถามกับชาวประมงคนนี้ว่า
“คุณทำอะไรอยู่”
ชายชาวประมงตอบว่า
“อ๋อ...ผมนอนหลับพักผ่อน หลังจากขายปลาเสร็จแล้วน่ะ
นี่ก็ว่าบ่ายๆจะเดินเข้าหาเพื่อนในหมู่บ้าน นั่งคุย นั่งดื่ม
เล่นกีต้าร์และร้องเพลงกัน”
“อย่าหาว่าผมสอนเลยนะ คุณน่าจะออกเรือหาปลาอีกสักสองรอบ” นักธุรกิจบอก
“ทำไมล่ะ ?” ชาวประมงถาม
“ก็ถ้าคุณขยันกว่านี้สักสิบเท่า คุณก็จะได้ปลาเพิ่มขึ้น
ขายเยอะขึ้นก็ได้เงินเยอะๆ”
“แล้วไง ?”
“แล้วไงนะหรือ...จากนั้นคุณก็เอาเงินที่ได้ไปซื้อเรือเพิ่มหลายๆลำ

ปลายิ่งเยอะ เรือยิ่งเยอะ เงินก็ยิ่งเพิ่ม”
“แล้วไงต่อ ?” ชาวประมงซักต่อด้วยความสนใจ
“จากนั้นคุณก็รวยมหาศาล นำบริษัทของคุณเข้าจดทุนในตลาดหลักทรัพย์

รอจังหวะให้หุ้นคุณดีดทะยาน จากนั้นก็ขาย...สบายไปตลอดชาติ”

นักธุรกิจพล่ามต่ออย่างเมามัน

“แล้วไงต่อ ?”

“แล้วไง ?” นักธุรกิจทวนคำ

“แล้วคุณก็สบายใจเฉิบ กลายเป็นมหาเศรษฐีนอนเล่นพักผ่อนบนเรือ

พอบ่ายๆก็เดินไปหาเพื่อนฝูงในหมู่บ้าน นั่งคุยนั่งดื่ม เล่นกีต้าร์ร้องเพลงกันไง...”

 

..................................................

 

ผมชอบฟังคนหนุ่มพูดถึงความฝันที่มีของเขา
มันทำให้เห็นถึงไฟที่ลุกโชติช่วงจากความมุ่งมั่นของวัยหนุ่ม
ทำได้ไม่ได้...นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ดีกว่าปล่อยให้ชีวิตเซื่องซึมแบบคนไร้ความหวัง
ผมไม่รู้ว่าคำตอบที่เขามุ่งหวัง...
ในท้ายที่สุดแล้ว เขาจะสมหวังหรือผิดหวัง
บังเอิญว่าชีวิตมันมีคำตอบง่ายๆแค่
“ได้” หรือ “เสีย” “สำเร็จ” หรือ “ล้มเหลว”
เพียงแต่ในทุกๆการ “ได้” หรือ “เสีย”
“สำเร็จ” หรือ “ล้มเหลว” มันมีเรื่องของการเรียนรู้ การผ่านพ้น
การหล่อหลอม มีวิธีการ....สิ่งต่างๆเหล่านี้ไม่มีสูตรสำเร็จ
คุณต้องไปหา “วิถีทาง” ของคุณเอง

 

....................................................


 

“พี่คอยดูนะ ผมจะประสบความสำเร็จให้ได้ก่อนอายุ 30 ปี”

ประโยคนี้ย้อนกลับเข้ามาในห้วงความคิดของผมอีกครั้ง
ผมหวังว่าเขาจะประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างที่หวังตั้งใจ

หวังว่าเขาจะไม่เป็นเหมือนนักธุรกิจคนนั้น ที่ไม่เคยรู้ว่าอะไร
ที่สำคัญที่สุดที่คุณควรจะรู้และยึดฉวยมันไว้
อย่างน้อยชายชาวประมงอย่างผมก็ขออวยพรให้คุณโชคดี.




..................................................

หมายเหตุ :
 

ภาพบ้านของชาวกระเหรี่ยง

ตรงเส้นทางธรรมชาติน้ำตกผาดอกเสี้ยว ดอยอินทนนท์
ผมเห็นวิถีชีวิตอันเรียบง่าย หิวก็กิน ง่วงก็นอน
ทำงานหนัก แต่ก็มีชีวิตอยู่ได้
....เราเป็นเพียงผู้เยี่ยมเยือน และก็มองแค่ว่าสวย หรือน่ามาอยู่จัง
แต่คนที่อยู่ที่นี่ เขาต้องอยู่ที่นี่ ต้องเกิดและตายอยู่บนนี้
ผมไม่รู้...เขามีเงินน้อยกว่าเราเยอะ
ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกเหมือนชีวิตในเมือง
แต่พอเข้าไปพูดคุย....

ผมเชื่อว่า เขามีความสุขแบบที่พวกเราบางคนโหยหามาตลอดทั้งชีวิต