ชั่ววูบของอารมณ์

เขียนโดย : กะว่าก๋า

เมื่อก่อนผมเป็นคนที่มีจุดเดือดต่ำมาก
ใครทำอะไรผิดใจนิดหน่อย ก็ปรอทแตก
เดือดพล่าน ควบคุมสติไม่ค่อยได้
จนต้องใช้เวลาพักใหญ่ถึงได้เรียกสติกลับคืนมา
แล้วก็ต้องมานั่งเสียใจทุกครั้งที่เกิดอารมณ์ด้านลบแบบนี้ขึ้นกับตัวเอง

 

.........................................

 

ข่าวชายหนุ่มคนหนึ่งยิงคนรักของตัวเองเสียชีวิต
เขาสารภาพภายหลังว่า

“ผมอยากขอโทษพ่อแม่ของผม พ่อแม่ของเค้า

ผมไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเธอเลย แต่มันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ”

พนักงานคนหนึ่งยืนโต้เถียงกับเจ้านายกลางร้านค้า
ถูกผิดไม่มีใครรู้...แต่ทุกคนรู้ว่าอะไรจะตามมาหลังจากนี้
แน่นอน...เขาถูกไล่ออกเดี๋ยวนั้น
แปรสภาพเป็นคนตกงานทันที

ชายคนหนึ่งขับรถยนต์ปาดไปมากับรถอีกคัน
ลงท้ายด้วยการที่ทั้งคู่ลงจากรถมาต่อยกัน
อีกฝ่ายสู้ไม่ได้ ชักมีดออกมาแทงคู่ต่อสู้จนเสียชีวิต

เรื่องราวแบบนี้ เราได้ยินจนชินชาทุกวันใช่ไหม.....

 

.........................................
 

เราเริ่มต้นด้วยความโกรธ ความโมโห ความขาดสติ
แต่บ่อยครั้งผลที่เราได้รับกลับคืนมารุนแรงสาหัสเหลือเกิน
คำขอโทษที่ตามมาหลังเกิดความสูญเสีย
มันไม่ได้ช่วยลดทอนความเจ็บปวดที่คนรอบข้างได้รับเลย

ยิงเขาตาย เสียใจแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางฟื้น
ถ้าใจเย็นอีกนิด ทำใจให้ได้ ทำตัวให้ดี
กับแค่การหาคนที่เรารักให้ได้สักคนหนึ่ง คงไม่ใช่เรื่องยากแสนเข็ญอะไรนัก

คุยกับเจ้านายอย่างตรงไปตรงมา ใช้เหตุผลให้มาก
ใช้อารมณ์ให้น้อย ถูก-ผิดอย่างไร เขาก็คือเจ้านาย
ทำงานด้วยกันไม่ได้ก็ลาออกมาอย่างสงบ
ถ้าเรามีความสามารถจริง มีหรือที่อื่นเขาจะไม่รับเข้าทำงาน
ขอแต่ต้องตัดสินตัวเองอย่างยุติธรรม ตรงไปตรงมา

ถ้าขับช้าลงอีกนิด นอกจากชีวิตปลอดภัย
ก็ไม่ต้องหงุดหงิดกับพฤติกรรมแย่ๆ

แถมต้องกลายเป็นพวกเดียวกับคนแย่ๆกลุ่มนั้นไปด้วย
มีเรื่องมีราวขึ้นมา...
คุณอาจเป็นแค่ชายคนหนึ่งที่ถูกแทงเสียชีวิต
แต่ถ้าลูกเมียรอคุณอยู่ที่บ้าน และต้องรับรู้ว่าใครคนหนึ่งกำลังจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
เหตุผลของความสะใจที่ได้ขับรถปาดหน้ากัน
แลกกับชีวิตทั้งชีวิต
....มันคุ้มกันอยู่หรือ ?

 

...............................................

 

ผมเกลียดตัวเอง เวลาควบคุมสติอารมณ์ไม่ได้
จนวันหนึ่งค่อยๆบอก ค่อยๆสอนตัวเอง
ค่อยๆปรับปรุงวิธีคิดของตัวเอง
ผมเย็นลง ไม่ได้หมายความว่าชีวิตจะต้องเฉื่อยชาเย็นชืด
ผมเดินช้าลง ไม่ได้หมายความว่าผมจะตามคุณไม่ทัน
 

เมื่อผมรู้ว่า ผมไม่ชอบตัวเองในเวลาที่บ้าขาดสติ
เวลาเริ่มโกรธ ต้องเตือนตัวเอง
“เฮ้ยๆๆๆ....มึงกำลังบ้าอีกแล้วนะ”
พูดซ้ำๆ ย้ำๆ.... โมโหมากก็หาที่นั่งเงียบๆ
ดื่มน้ำเย็นๆเข้าไปเยอะๆ
คิดและเตือนตัวเองให้ได้ ว่าอารมณ์วูบเดียวตรงนี้
จะทำให้หลายสิ่งหลายอย่างที่เราทำพังทลายลงทั้งหมด

ช่วงแรกก็ยากอยู่...แต่พอทำเรื่อยๆก็เคยชิน
อารมณ์ที่เคยแรงร้อน ก็ลดทอนอุณหภูมิลงไป
มันไม่ได้เป็นการทำเพื่อใครเลย แต่เป็นการทำเพื่อตัวเอง
แต่ผลพลอยได้ก็คือ คนรอบข้างก็มีความสุขตามไปด้วย

ผมไม่ได้มีเวลาเหลือในชีวิตมากพอ
ที่จะต้องมานั่งซ่อมแซมความพุพังในชีวิต ที่เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ
และเรื่องบางเรื่อง....
หากมันเสียหายผุพังไปแล้ว
คุณก็ไม่มีวันก่อร่างสร้างเติมให้มันเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

อาจไม่เหลือแม้แต่โอกาสให้คุณได้มานั่งคร่ำครวญเสียใจด้วยซ้ำไป.