เรื่องของ “ดาว”
เขียนโดย : กะว่าก๋า
ดาวเดียว...ดายเปล่า
แสงทอ.....อ่อนหวาน
เพลงกล่อม...ขับขาน
เบิกบาน.....เพียงใจ.
.........................................
เมื่อฟ้าลืมดาว
เหลือคืนฟ้าหม่น
เหลือคนอดทน
เมื่อคนลืมใจ.
………………………………………..
ดาวเดียว ดายเปล่า
แสงทอ อ่อนหวาน
เพลงกล่อม ขับขาน
เบิกบาน เพียงใจ
เพียงจันทร์ ฉายส่อง
โอบกอด แผ่นฟ้า
ดั่งใจ ปรารถนา
ตามหา คืนวัน
ฟ้ากว้าง ทางแคบ
เจ็บแปลบ เจ็บเศร้า
เวิ้งนี้ เพียงเงา
คล้ายเรา เดียวดาย
จันทร์เหงา ดาวโศก
เหมือนโลก แยกรัก
ดูเห็น ประจักษ์
แค่ทัก....จากลา
..........................................
พ.ศ. 2538-2539
นั่งเปิดบันทึกช่วงวันเวลานั้นดู
“ดาว” ในช่วงนั้นไม่สวย ไม่ใส
หม่นเศร้าเหลือเกิน
บางสิ่งจากไปตั้งแต่ยังไม่ได้ตั้งชื่อเรียกของมันว่า “ความรัก”
จากไปตอนที่มันเป็นเพียงแค่ “ความชอบ” “ความชื่นชม”
ซึ่งเป็นชื่อเรียกในนามอื่น...
ไม่ใช่ “ความรัก”
มันยากขนาดนั้นเลยหรือ
กับการหาใครสักคนเพื่อให้ได้รัก
ไม่เลย....สิ่งที่ยากคือการหาคนที่รักเราต่างหาก
รักเรา...เหมือนกับที่เรารักเขา
ดาวในวันนั้นกับดาวในวันนี้
ยังคงส่องแสงวิบวับไม่ต่างกัน
ถ้าจะมีข้อแตกต่างอยู่บ้าง
คงมีเพียงวันนี้
ที่ฉันออกมาเดินดูดาวน้อยลง.
................................
ทำไมนกตัวนี้ยังอยู่ ?
ทำไมไม่จากไปไหน
ทำไมไม่บินออกไปตามหาคู่
ทำไมถึงเฝ้าวนเวียนอยู่แถวนี้
ทำไมทั้งๆมีปีกให้บินออกไปไกลๆได้
ทำไมถึงเลือกหยุดอยู่ตรงนี้
เบื่อกับการค้นหา ตามหา
หรือขลาดกลัวกับการเริ่มต้น
ทำไม ?
ทำไม ?
กล่องความคิดเห็น
การแสดงความคิดเห็นเปิดสำหรับสมาชิกเท่านั้น
ลงชื่อเข้าระบบสมาชิก หรือ สมัครสมาชิกใหม่