พรุ่งนี้ยังคงมีหนทาง

เขียนโดย : กะว่าก๋า

 

พรุ่งนี้.........อาจพบประสพทุกข์
ยัง.............เจ็บปวดจากสิ่งเลวร้าย
คง.............มีแต่ความแพ้พ่าย
มี....เพียงใจที่ยังเข้มแข็ง และกำลังใจที่ไม่อ่อนล้า
หนทาง.......ชนะ.........ก็ยังพอมี


8 มกราคม 2538


………………………………………


หลายปีก่อนผมมีปัญหากับตัวเองอย่างหนัก
จนมันลุกลามไปสู่เพื่อน อาจารย์และคนรอบข้างแวดล้อม
ผมรู้สึกว่าโลกไม่เป็นไปอย่างที่ผมต้องการ
ผมอยากเปลี่ยนโลก
อยากเปลี่ยนทุกสิ่งรอบตัวให้โคจรไปตามแรงดึงดูดของผม
ผมใช้ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง ต้องการให้ทุกสิ่งหมุนวนอยู่รอบล้อม
ก่อนที่ในท้ายที่สุด....
ผมก็พบว่าตัวเองพ่ายแพ้ยับย่อย
ปัญหาที่มีอยู่ก่อน ไม่ได้ถูกแก้ไข
แถมความคิดความเชื่อแบบนี้ยังพัดพาปัญหาใหม่ๆถาโถมไม่หยุดยั้ง…
โลกในตอนนั้นมันน่าเศร้าสิ้นดี


..........................................


โชคดีที่บังเอิญคิดได้
ได้จากการอ่านหนังสือที่ยืมมาจากห้องสมุด
ผมอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลัง
อ่านแทบทุกศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของจิตใจ จิตวิทยา
และหนังสือที่ยกระดับความคิดและจิตวิญญาณต่างๆ
รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง
ซึมซับได้น้อยบ้าง มากบ้าง
หนังสือเหล่านั้น ทำให้ผมพบคำตอบบางอย่างที่เราเองก็รู้…
แต่ไม่เคยใส่ใจ
พบวิธีที่จะประนีประนอมกับตัวเอง
ไม่ต้องคิดไกลไปเกินกว่าตัวเอง
ไม่ต้องเพ้อเจ้อคิดหวังไปเปลี่ยนโลก
แค่มองมันตามความเป็นจริง
ปล่อยให้โลกมันหมุนของมันไป
แล้วเราก็ค่อยๆเดินไปตามจังหวะเดียวกับมัน
เท่านี้...ความทุกข์ก็คลายตัวไปได้มาก
 

............................................
 

ไม่ง่ายกว่าที่จะคลี่คลายตัวตน
หลายปีจากนั้นผมยังต้องเดินทางผ่านความเจ็บปวดในความรู้สึก
สิ่งที่เคยคิดมุ่งหวังไว้ ไม่เป็นไปตามที่คิด
ไม่มีความสุขในการเรียนไม่ว่า
แถมยังต้องมาปรับตัวกับสภาพการทำงานที่เราไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องมาทำ
ทางที่เราวาดหวังไว้ว่าจะเดิน กลับถ่างถอยไปไกลลิบลับ
ความฝันที่หวังไว้ เลือนหายไป
...หายไปจนเหลือเพียงความว่างเปล่า

 

.........................................

 

กว่าจะทำใจให้ยอมรับความจริงได้ก็เล่นเอาย่ำแย่
ต้องเสียหลักกับชีวิตไปหลายปี
กว่าจะเปิดใจเรียนรู้ว่าความจริงที่ว่า
“จงรักงานที่คุณทำ แม้มันเป็นงานที่คุณไม่ได้รัก”
งานมันจะสอนบทเรียนชีวิตให้กับคุณเอง
เพราะงานที่ยากที่สุด ก็คือการทำงานร่วมกับ “มนุษย์” ด้วยกันนี่แหละ
เทคโนโลยีต่อให้ซับซ้อนแค่ไหน เราก็เรียนรู้ได้
แต่มนุษย์เป็นสิ่งซับซ้อนที่สุด
เมื่อเราเข้าใจธรรมชาติมนุษย์
เราจะพบว่า งานที่เราทำ มันไม่ได้เป็นสิ่งยากเย็นแสนเข็ญอะไรเลย
และมันตอบโจทย์ที่ว่า เราจะมีความสุขจากการทำงานได้อย่างไร?

 

................................................

 

พรุ่งนี้ยังคงมีหนทาง
สำหรับผู้ที่กล้าลุกขึ้นสู้และยอมรับความจริงที่ว่า
คนเราย่อมมีความไม่รู้เป็นที่ตั้ง
ไม่มีโอกาสมากองตรงหน้า ก็ต้องลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อให้ได้มันมา
ได้มาแล้วก็ต้องฉวยเอาไว้และรักษาให้ได้...

สำหรับคนที่ยอมแพ้
อย่าว่าแต่พรุ่งนี้เลย
แม้แต่หนทางในวันนี้ก็ย่อมตีบตันดำมืดเป็นธรรมดา

ผมไม่รู้ว่าคุณอยากเสียเวลาในชีวิตแบบผมหรือเปล่า
โชคดีที่คิดทัน และไม่ต้องเสียเวลาในชีวิตมากไปกว่านี้
หรือต้องรอให้เจ็บปวดทนทุกข์ที่สุดถึงยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ผมไม่รู้....ถึงตอนนั้นคุณอาจหมดเรี่ยวแรงที่จะคิดจะทำสิ่งนี้แล้วก็เป็นได้

ถ้าอย่างนั้น....แล้วคุณรออะไร ?.