สิ้นหวัง – สิ้นคิด

เขียนโดย : กะว่าก๋า

สิ้นหวัง...ยังมีโอกาสได้คิด
สิ้นคิด....ไม่มีโอกาสได้หวัง
 

14 มกราคม 2538

ข้อความนี้ผมเขียนไว้ในสมุดบันทึก
เขียนเพื่อเตือนสติตัวเอง
ว่าอย่าท้อแท้กับปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
แม้อยู่ในห้วงเวลาที่รู้สึกสับสนที่สุด
บางครั้งการฝืนดื้อดึงกับปัญหาก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น
นอกจากสร้างรอยบาดแผลใหม่ให้เกิดขึ้นกับตัวเอง

 

..................................................

 

สิ้นหวัง-สิ้นคิด

 

วันที่ท้อ ที่อ่อนแรง
วันที่ล้า ที่อ่อนใจ
เหมือนไม่มีใคร
คอยอยู่ เคียงข้างกัน

ในวันนั้น จึงได้คิด
ว่ามีชีวิต เพื่อสิ่งใด
ให้ใครคาดหวัง โดยไม่ตั้งใจ

* จึงได้รู้ ยังมีความจริง.....ที่โหดร้าย เฝ้ารออยู่
ในวันที่แพ้พ่าย ก็แพ้เพราะใจ...ตัวเอง


** ยอม.....บางครั้งต้องยอม...สิ้นหวัง
ชีวิต....ต้องมี.....ผิดหวังบ้าง
แต่.....อย่ากลาย....เป็นคนสิ้นคิด
ลองพัก....เพื่อหาหนทาง.....แก้ไข


*** คงมีสักวัน ต้องก้าวไป
ก้าวไกล กว่าที่เป็น
ยอมจะสิ้นหวัง ไม่ยอมจะสิ้นคิด
สิ้นคิด.....ไม่มีโอกาส....ได้หวัง


(ซ้ำ * / ** / ***)


วันที่ลุกที่หยัดยืน
วันที่ใคร ต่างชื่นชม
ที่ล้ม ที่อ่อนแรง
แค่พักหัวใจชั่วคราว

ที่ล้มที่อ่อนแรง.....
แค่พักหัวใจ...ชั่วคราว

 

…………………………………………………

 

ผมแต่งเพลงนี้เก็บไว้
แต่งให้ตัวเอง....
หลายครั้งที่ร้องเพลงนี้ให้เพื่อนฝูงฟัง
ผมบอกให้เขาตั้งใจฟังเนื้อร้องให้ดี
มันคือสิ่งที่ทุกคนควรรู้ ควรทำ
เมื่อต้องพบเจอปัญหาไม่ว่าใหญ่หรือเล็กน้อยในชีวิต
ไม่ใช่ทุกปัญหาที่เราจะฝ่าไปได้โดยง่าย
ไม่ใช่ทุกปัญหาที่เราจะผ่านมันไปโดยไม่มีริ้วรอยบาดแผล
หลายครั้งบางปัญหาในชีวิตที่เราคิดว่ามันยิ่งใหญ่และยากเกินแก้ไข
เมื่อเวลาผ่านไปขณะมองย้อนกลับมา
เราอาจพบว่ามันเป็นปัญหาเล็กๆที่แก้ไขได้ง่ายดาย

เพียงแค่ใช้สติและความอดทนให้มากขึ้นอีกนิด
ปัญหาที่เราคิดว่ามันอาจกลายเป็นเป็นบาดแผลไปตลอดชีวิต
กลับแก้ไขได้ด้วยคำว่า “ขอโทษ” และ “ให้อภัย” เท่านั้นเอง

จะล้มกี่ครั้งในชีวิต ผมว่าไม่ใช่สาระจำเป็นที่เราต้องใส่ใจ
ควรจำแค่ว่า เราล้มลงไปเพราะอะไร
และที่สำคัญ คือเมื่อล้มลงไปแล้ว...
เรากลับลุกขึ้นมายืนอีกครั้งได้อย่างไรต่างหาก

เพื่อนและคนรู้จักหลายคนในชีวิตของผมที่เลือกการจบชีวิตเป็นการแก้ปัญหา
ผมได้แต่เสียดาย.....เสียดายโอกาสที่จะได้ซึมซับว่า
โลกใบนี้ยังมีเรื่องน่าเรียนรู้ค้นหามากมายเพียงใด
การฆ่าตัวตายไม่ได้ทำให้ปัญหาของคุณจบ
เพียงแต่เป็นการผ่องถ่ายปัญหาของคุณไปยังคนรอบข้าง
หรือคนใกล้ชิดด้วยความเจ็บปวด
ทั้งๆที่เขาอาจไม่ได้ร่วมก่อปัญหามากับคุณเลย
มันเป็นความเห็นแก่ตัวอย่างถึงที่สุด
ที่นอกจากไม่คิดแก้ปัญหาของตนเองแล้ว
ยังผลักปัญหาของตนเองไปให้คนอื่นต้องรับผิดชอบด้วย

 

ล้มกี่ครั้งไม่สำคัญ
เท่ากับต้องลุกให้ได้ทุกครั้งที่ล้ม
และถ้ามันเหนื่อยล้ามากนัก
ก็พักก่อน....
รอให้หายเหนื่อยล้า
จะเป็นไรไปถ้าเดินช้าลงสักหน่อย
ไปถึงเป้าหมายช้าลงอีกนิด
เพราะชีวิต...ไม่จำเป็นต้องมีสูตรสำเร็จที่เหมือนๆกัน.









ไม่น่าเชื่อว่าเก็บรูปนี้มาได้ 21 ปีแล้ว
วาดไว้เมื่อ กุมภาพันธ์ 2534