ผิดได้แค่ไหน ?

เขียนโดย : กะว่าก๋า


 

ความสุขในวันนั้น
ยังหอมกรุ่นในวันนี้
สิ่งใด..ที่เป็นสิ่งดี
อยากให้มี เกิดขึ้น กับตัวเธอ

แต่บางครั้ง เธออาจ จะเจอทุกข์
อยากเห็นเธอ ลุกยืน ด้วยเองไหว
อยากเห็นเธอ ลุกยืน อย่างมั่นใจ
ไม่หวั่นไหว เดินก้าวไป ด้วยตัวเอง
 

หากเธอเพียง คอยพึ่งใคร อาจเสียหลัก
เหนื่อยก็พัก ผ่อนให้คลาย หายเหนื่อยล้า
จะเจ็บปวด พลาดพลั้งบ้าง อย่านำพา
ให้นำมา เก็บบันทึก เป็นความทรงจำ

ว่านี่คือ หนทาง ที่พลาดผิด
จะไม่คิด ไม่ทำ อีกซ้ำสอง
ว่าถ้าผิด ถ้าเลว ไม่ทดลอง
ว่าจะบอก เตือนตน ทุกเวลา

 

.......................................
 

ในชีวิตคนมีใครบ้างไม่เคยทำผิด
สิ่งผิดพลาดมากมายทั้งเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
กับคนรอบข้าง คนแปลกหน้า หรือแม้กระทั่งสัตว์และสิ่งของ
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่า เราสามารถทำผิดพลาดได้หรือไม่
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่จำนวนครั้งในการพลาดพลั้ง
ปัญหามันอาจอยู่ที่ตรง เมื่อพลาดผิดไปแล้ว
เราได้ “เรียนรู้” อะไรจากมันบ้าง....
 

..........................................

 

หลายครั้งที่ผมเองทำผิดพลาดไป
เรื่องของความสัมพันธ์บ้าง เรื่องของหน้าที่การงานบ้าง
เกือบทุกครั้งเกิดจากการขาดสติและควบคุมอารมณ์ไม่ได้
เมื่อเกิดเรื่องแล้วก็ได้แต่เสียใจ
แล้วไอ้ความเสียใจ...มันไม่เคยกลับย้อนเวลาไปแก้ไขอะไรได้
อย่างดีก็แค่ทำให้รู้สึกผิดในใจน้อยลง
 

.........................................

 

เมื่ออายุเพิ่มมากขึ้นตามหลักไมล์ของชีวิต
ผมคิดมากขึ้น ก่อนทำหรือพูดอะไรออกไป
ความร้อนแรงในใจค่อยๆเย็นลงตามตัวเลขอายุ
ไม่ได้คิดไปสู้รบปรบมือกับใครอีกแล้ว
ไม่อยากไปฟาดฟันความรู้สึกกับใคร
โกรธใคร...ก็ให้อภัยเขา
นิสัยไม่ดีบางอย่าง ลดได้ก็ลด
เลิกได้ก็เลิก...
แม้เป็นเรื่องยาก แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

สิ่งที่เรียนรู้มาได้ก็คือ
บาดแผลบางบาดแผลในชีวิตหากปล่อยให้เกิดขึ้นแล้ว
อย่าว่าแต่การเยียวยารักษาบาดแผลเลย
บางครั้งโอกาสที่จะกล่าวคำว่า “เสียใจ” ยังไม่มีเลยด้วยซ้ำไป.