กราบพระ...ให้ถึงธรรม

เขียนโดย : กะว่าก๋า




ขอให้มั่งมีด้วยการให้ทาน
ขอให้ร่ำรวยด้วยความขยัน
ขอให้ยิ่งใหญ่ด้วยการแบ่งปัน
ขอให้สูงชั้นด้วยนอบน้อมถ่อมตน

ขอเธออ่อนหวานโดยไม่อ่อนแอ
ขอเธอเผื่อแผ่ไม่โลภหวัง
ขอเธอสดชื่นด้วยจิตมีพลัง
ขอเธอสมหวัง ด้วยกำลัง..เท่าเธอมี

20 มีนาคม 2539



 

นี่เป็นถ้อยคำที่ผมเขียนเก็บไว้ในสมุดบันทึก

หลังจากช่วงปีใหม่ พ.ศ. 2539
ผมเขียนข้อความนี้ลงไปใน ส.ค.ส. เพื่อส่งให้เพื่อนๆทุกคน
คำขอ...ก็เป็นคำขอที่เราต้องเรียกร้องเอาจากตนเอง
ไม่ใช่ร้องขอจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ทำได้ไม่ได้..ผมไม่มีทางรู้
แต่ที่แน่ๆ ไม่ลืมที่จะบอกเตือนตนไว้ด้วยถ้อยคำอวยพรนี้
เฉกเช่นเดียวกัน

 

................................................



ผมชอบไปเที่ยววัด ชอบไปกราบพระประธานในวิหาร
ชอบดูศิลปะอันงดงามของพุทธศิลป์
แค่นั่งมองเงียบๆ จิตใจก็สัมผัสถึงความสงบสงัด
ผมไม่ได้กราบขอพรให้ร่ำรวยเงินทอง
ไม่ได้กราบร้องขออำนาจ วาสนา
ไม่ได้ขออะไรมากไปกว่า
ขอให้เป็นพุทธมามกะที่ยึดมั่นในศีลในธรรม
ขอให้ตัวเองผ่านพ้นความทุกข์ด้วยสติปัญญาของตัวเอง
ขอให้ครอบครัวมีความสุข คลาดแคล้วจากอันตรายต่างๆที่เรานึกไม่ถึง

ที่ขอน้อย...เพราะว่าที่เหลือผมคิดว่าเราต้องใช้ชีวิตไปขวนขวาย
เรียกร้องสิ่งต่างๆเหล่านี้ด้วยตนเอง
คุณอยากรวย ก็ขยัน ซื่อสัตย์ อดทน
คุณอยากมีอำนาจ ก็ต้องทำให้คนนอบน้อมด้วยคุณงามความดีของคุณ
ไม่ใช่เอาปืนหรือเอาเงินไปทุบหัวเขา
อยากมีวาสนาที่ดี ก็เร่งทำความดี
ทำบุญทำทานตามกำลังที่คุณมี

อย่ามัวแต่ไปขอหวย
ขอความร่ำรวยด้วยการลงทุนแค่ดอกไม้ธูปเทียนชุดเดียว
แล้วหวังผลตอบแทนเป็นล้าน
ถ้าพระประธานท่านพูดได้
ท่านอาจจะมองและยิ้มด้วยความเอ็นดู
ก่อนพูดว่า “เอ็งต้องลงทุนบ้างล่ะเว้ย ให้สิบบาทจะขอตั้งล้าน”

 

.............................................


 

ชีวิตที่ดี ความสุข ความทุกข์
อำนาจ วาสนา ความร่ำรวย
โรคภัย ฯลฯ
ทุกอย่างมันล้วนเกิดขึ้นมาจากการกระทำของเราทั้งสิ้น
โชคชะตาเป็นส่วนหนึ่ง...ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต
คุณอยากเป็นแบบไหน คุณเลือกได้
คุณอยากดี อยากเลว คุณเลือกเป็น
คุณอยากรุ่งเรือง หรือตกต่ำ คุณต้องเป็นคนสร้างทำ

....ทั้งหมดที่เราต้องรู้ก็คือ
การรับผิดชอบต่อทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
จากการกระทำของตัวเราเอง.