คนมีความหลัง

เขียนโดย : กะว่าก๋า





ฉันเคยทำเรื่องผิดพลั้ง
ทำสิ่งไม่ดีในชีวิตมามากมาย
เคยทำตัวเหลวแหลก
คล้ายมีความรักที่สำส่อน
รู้ว่านั่นเป็นสิ่งไม่ดี
เป็นความผิดพลั้ง
เป็นบาปติดกาย
ฉันเองรู้และเสียใจ
วันหนึ่งจึงกลับตัวกลับใจ
จนมีวันนี้.....
วันที่ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องราวความหลัง
เฝ้าเก็บงำ “อดีต” ให้เป็น “ความหลัง”
ฝัง “ความหลัง” ให้กลายเป็น “ความลับ”
กลัวเธอรับรู้ กลัวเธอเจ็บปวด
จนไม่อาจรับไหว

อยากเห็นเธอรับรู้เพียงฉันคนใหม่
คนที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเธอ
อยู่กับฉันในวันนี้ ในปัจจุบันที่เป็น
หรืออยากอยู่กับฉันคนเดิมเมื่อวันวาน
พร้อมรอยน้ำตา...

คบกัน...อยู่แค่วันนี้และวันพรุ่งนี้ได้ไหม
อย่าเคลือบแคลงระแวงกันอีกเลย
เพราะอดีตของฉันที่เธออยากรู้
ไม่ได้ทำให้ความรักของเราเพิ่มเติมขึ้นเลย.




…………………………………………..
 

ธรรมะสอนไว้
ให้เราใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันขณะ
“อดีต” เป็นสิ่งผ่านพ้นไปแล้ว
“อนาคต” เป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
ถึงคุณไม่ต้องการ...วันพรุ่งนี้ก็มาถึงอยู่ดี
ถึงคุณวาดฝันไว้สวยงามเช่นไร
“อนาคต” ต้องกลายเป็น “ปัจจุบัน”
และ”ปัจจุบัน” ก็กลายเป็น “อดีต” ในที่สุด......

 

...........................................

 

หลายครั้งที่เราพยายามพูดถึงความรักในแง่มุมต่างๆ
แต่เราไม่มีทางที่จะสัมผัสครบทุกแง่มุม

บางความทรงจำยังคงสวยงาม

เมื่อเราเฝ้ามองและไม่แตะต้องมัน
บางความทรงจำเจ็บปวด เมื่อถูกสะกิดให้นึกถึง
บางคนจากไป
บางคนก้าวเข้ามาในชีวิต
บางคนน่าจดจำ
และบางคนก็น่าลืมเลือน...

ถึงอย่างไร เราก็หลุดพ้นจากวังวนของ “ความรัก” ได้ยากเหลือเกิน
อย่างดีที่สุดเท่าที่ทำได้ ก็คือ ทำ “ความรัก” ให้เป็นเรื่อง “ปัจจุบัน”
ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ที่ยังมาไม่ถึงก็ไม่ต้องไปดิ้นรนไขว่คว้า
เอาแค่ “วันนี้” ให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้
เท่านี้... “ความรัก” คงไม่ใช่เรื่องยากเกินที่จะรับมืออีกต่อไป.