ความลับในใจ

เขียนโดย : กะว่าก๋า





เรารู้วันเกิดของเรา
แต่เราไม่มีวันรู้...วันที่เราจะตาย
เราอยากทำสิ่งต่างๆมากมาย
อยากเอื้อนเอ่ยถ้อยคำมากมายที่อยู่ในใจ
แต่เกือบทุกครั้ง...
เราไม่เคยได้ทำอย่างที่ใจคิด
เราเก็บงำความลับทั้งหมดไว้ในหัวใจ
เก็บไว้ด้วยอาการนิ่ง เงียบ เฉย
เพียงเพราะบางทีเราคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลา
ไม่เอาล่ะ...ฉันยังไม่แน่ใจ
ไม่มั่นใจ ยังไม่พร้อม
ด้วยข้ออ้างร้อยแปดพันเก้า
บางทีก็นึกไปเองล่วงหน้าทั้งในด้านดีและร้าย
ผลสุดท้ายก็ปล่อยให้ความในใจ
ยังคงค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น....

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลย
ที่คนนับพันนับล้านบนโลกนี้
ต้องตายลงไปกับความลับมากมายในใจ.



…………………………………



“ความลับในใจ” จึงมีทั้งเรื่องบาดแผลในวัยเยาว์
อดีตในช่วงเติบโตจากเด็กสู่ความเป็นผู้ใหญ่
เรื่องราวที่เกิดตามขณะแสวงหาความสำเร็จในชีวิต
หรือแม้แต่เหตุการณ์ในช่วงปลายของชีวิต


เกิด โต แก่ ตาย
เราล้วนมี “ความลับ” ไม่มากก็น้อยพัวพัน
บางเรื่องก็เป็นของเรา
บางเรื่องก็เป็นของผู้อื่นที่นำมาฝากไว้
บางความลับเก็บไว้อาจสร้างสุขชั่วครั้งชั่วคราวในยามหวนรำลึกถึง
บางความลับสร้างความปวดร้าวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
บางความลับที่ไม่อาจเปิดเผยได้ สร้างความกระอักกระอ่วนใจอย่างสุดแสน
และ สำหรับบางความลับ.....
เป็นการดีกว่าหากได้ปลดปล่อย “ความลับ”
ให้กลายเป็น “ความจริง”.....


………………………………….


แค่คำง่ายๆ...อย่างเช่น

“ผมรักคุณ”
“ฉันเสียใจ”
“พ่อขอโทษ”
“แม่ให้อภัย”
“ตาคิดถึงหลาน”
ฯลฯ

บางครั้งบางทีเรากลับไม่กล้าพูดบอกออกไป
เฝ้าเก็บงำมันไว้ในใจ
หลายครั้งบนโลกใบนี้
จึงมีความสัมพันธ์ที่แตกร้าว
และรอการเยียวยาด้วยคำพูดที่มีจากความรู้สึกส่วนลึกภายในใจ

ปัญหาคือ...เรากล้าพอที่จะผ่องถ่าย “ความลับ” ให้กลายเป็น “ถ้อยคำ”
ปรับเปลี่ยน “ถ้อยคำ” ให้กลายเป็น “ความรู้สึก”
ปรับเปลี่ยน “ความลับ” ให้กลายเป็น “ความจริงในใจ”
หรือถ้าแค่เพียงคิดจะเก็บ “ความลับ” นี้ไว้ในใจให้ตายดับไปพร้อมกับตัวเอง
นั่นย่อมเป็นอีกหนึ่งทางเลือก....
ที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าคนเราควรดีใจหรือเสียใจกับมันดี.