กำแพงความรู้

เขียนโดย : กะว่าก๋า

เมื่อยังเด็กเราไม่มีกรอบความรู้
เราอยากรู้อะไร...เราถาม

เมื่อเราโตขึ้น
มีคนคอยบอกเราว่า
ความรู้ต้องแยกเป็นสาขา
ความรู้ต้องแบ่งเป็นวิชา
เราเริ่มรู้อะไรบางอย่าง
และหลายอย่าง...เราก็จะไม่ได้เรียนรู้มันอีกต่อไป

เมื่อเราโตขึ้นอีก
สาขาวิชายิ่งแยกย่อย
เขาแบ่งความรู้จากคำว่า “ผู้เชี่ยวชาญ”
เรายิ่งรู้น้อยไปทุกที
แถมยังโดนหลอกว่ารู้เท่านั้นแหละดีแล้ว
รู้อย่างเดียว...แต่รู้ให้ถ่องแท้ที่สุดก็พอ

เมื่อเราโตมากขึ้น
เราเริ่มรู้อะไรน้อยลงอย่างน่าใจหาย
โดยเฉพาะความรู้ที่จำเป็นในการดำรงชีวิต
เราไม่เคยทราบถึงความรู้ที่จะทำให้เรามีความสุขในชีวิต
ไม่มีวิชาไหนสอนให้เราเป็นคนดี
มีแต่สอนให้เป็นคนเก่ง
ไม่มีวิชาไหนสอนให้ช่วยเหลือและแบ่งปัน
มีแต่วิชาที่สอนให้แข่งขัน ฉกฉวยและช่วงชิง
ความรู้ที่เรารู้...เป็นเหมือนก้อนอิฐ
ที่เราได้แต่นำมันมาก่อล้อมรอบตัวเอง
วันแล้ววันเล่า
ก้อนแล้วก้อนเล่า....
แล้วกำแพงหนาทึบก็โอบล้อมตัวเรา.

 

...................................

 

เมื่อยังเด็กเราไม่มีกรอบความรู้
เราอยากรู้อะไร...เราถาม

แต่ตอนนี้เรามีกำแพงความรู้ล้อมรอบ
แม้สิ่งที่เราอยากรู้ พอตะโกนถาม
คำตอบที่ได้รับกลับมีแต่ความเงียบงัน.