เก้าอี้โยก

เขียนโดย : กะว่าก๋า

หลายคนเรียนรู้โลกผ่านการใช้ชีวิต
หลายคนมุ่งมั่นศึกษาตำราวิชาการ
หลายคนนำพาชีวิตให้เคลื่อนที่ไปข้างหน้า

ด้วยศรัทธาและความเชื่อตามหลักศาสนา
หลายคน “จับยึด” ความรู้ที่ตนรู้เอาไว้
กอดรัดไว้แน่น เชื่อว่า “ความรู้” ที่ตนรู้
เป็น “ความรู้” ที่ดีที่สุด เป็นความรู้ที่ถูกต้อง
ส่วนความรู้ของคนอื่นที่ไม่เหมือนของตนนั้น
เป็นความรู้ที่ “ผิด” สถานเดียว

 

..........................................
 

คนประเภทหนึ่งจึงคอยก่นด่า วิพากษ์วิจารณ์สิ่งต่างๆรอบตัว
ด้วยทัศนคติแบบ “กูเก่ง กูเจ๋ง ทุกคนโง่หมด”
ด่าได้หมด...คนนี้เลวยังไง
เหน็บแนม เสียดสี คนอื่นตลอดเวลา
“ไอ้นี่ก็ไม่ใช่” “ไอ้นั่นก็ทำผิด” “ไม่ได้เรื่อง”
“ทำแบบนี้ออกมาได้ยังไง”
ฯลฯ.....
 

...........................................

 

ทุกครั้งที่ได้พบกับคนประเภทนี้
ผมได้แต่สงสารคนรอบข้างที่อยู่แวดล้อมตัวเขา
คนแบบนี้มักมีจุดจบในชีวิตไม่ต่างกัน
คือ ถึงแม้ประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่มีใครรักนับถืออย่างจริงใจ
และสุดท้าย...

ผู้คนแวดล้อมต่างค่อยๆเลี่ยงหลบถอยห่างออกมาทีละคนๆ

ท้ายที่สุด...

จึงต้องโซเซโซซัดอยู่กับความเก่งของตนเองอย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา
 

...........................................
 

“คนเก่ง” ประเภทนี้จึงมีชีวิตที่เปรียบเหมือน “เก้าอี้โยก”
เก้าอี้โยกซึ่งขยับ “เคลื่อนไหว” อยู่ตลอดเวลา
แต่ไม่เคย “เคลื่อนที่” ไปไหนได้เลย.