" เสพติดความเศร้า "

" เสพติดความเศร้า "

ไม่ใช่แต่ความสุข เพลิดเพลิน เริงร่าเท่านั้น ที่มีรสชาติย้อมใจ ความรันทด ระทมทุกข์ โกรธขึ้ง ก็มีรสชาติกับเขาด้วยเหมือนกัน

หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวด เมื่อได้รับจดหมายตัดพ้อจากคนรัก เรื่องทั้งหมดล้วนเกิดจากความเข้าใจผิดแท้ ๆ

อ่านเสร็จเธอก็เศร้าซึม น้ำตารินไหล

แต่ไม่ทันไร ก็มีเพื่อนมาขัดจังหวะ ชวนไปกินข้าว แทนที่จะดีใจ เธอกลับขุ่นเคือง พร้อมกับรำพันในใจว่า 

" เวลาสุข ก็มีขวากหนาม ครั้นจะทุกข์ ก็ดันมีอุปสรรคเสียอีก"

ใครที่ตกอยู่ในภาวะเดียวกับเธอ คงอยากจะเศร้าให้สมอยาก 

แม้จะไม่มีใครชอบความเศร้า แต่พอมันเกิดขึ้นแล้ว ก็อยากคลอเคลียเจ่าจุกอยู่กับมัน

ใครมาขัดขวางเป็นไม่ยอม ไม่รียกว่ามันมีรสชาติชวนติดใจ แล้วจะเรียกว่าอะไร

++พระไพศาล วิสาโล++

 ทุกคนสามารถอ่าน และติดตามได้ที่ http://www.facebook.com/AThingBooks