ทุกลมหายใจเข้า-ออก

เขียนโดย : กะว่าก๋า



ทุกครั้งที่เดินทางไปยังสำนักสงฆ์ถ้ำผาปล่อง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่
สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยละเลย
คือ การเดินอ่านแผ่นไม้เล็กๆ ซึ่งเขียนถ้อยคำพุทธพจน์ พุทธภาษิต
แปะไว้กับต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นอยู่สองข้างทางบันไดขึ้นสู่ตัววัด
บันได 500 ขั้น มากพอที่ถ้าคุณจดจ่อกับการเดิน
คุณอาจลืมทุกข์ ลืมโศกที่มีในใจไปได้ชั่วขณะหนึ่ง
นี่จึงเป็นอีกสถานที่หนึ่งในดวงใจของผม

 

........................................


 

ป้ายที่ผมชอบที่สุด สะดุดตาสะดุดใจมากมานาน
คือ ป้ายที่เขียนไว้ว่า

“ทุกลมหายใจเข้าออก...เราตาย”

จะมีถ้อยคำใดที่จริงแท้และแน่นอนไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว



........................................



ควรมีบ้างบางวัน ที่เราควรหาเวลาเงียบๆ
นั่งครุ่นคิดถึง “ความตาย” บ้าง
เพื่อเป็นการเตือนสติว่าชีวิตนี้ “สั้นนัก”
เวลาในชีวิตเรามีน้อยมากจนไม่อาจ “ประมาท” กับการใช้ชีวิต

ได้แม้แต่เพียงแค่ชั่วพริบตา

พริบตาเดียวที่คลื่นยักษ์ซัดสาดคนในครอบครัวจมหาย
พริบตาเดียวที่อุบัติเหตุเกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝัน
พริบตาเดียวที่เราไม่คิดว่าอาจนำเราไปสู่ความตายได้
พริบตาเดียวที่ความพลัดพรากนำทุกสิ่งทุกอย่างของเราไป
ไม่ว่าจะเป็นคนที่เรารักมากที่สุด
ข้าวของทรัพย์สมบัติที่เรารักมากที่สุด

ทั้งความชอบ ความชัง ความโกรธเกลียด
ความรัก ความห่วงใย ความเอื้ออาทร ความสุข

ความทุกข์ความหวัง ความฝัน ความมุ่งมั่น ความทะยานอยาก

ไม่มีสิ่งใดเลยที่เป็นของเราอย่างแท้จริง
เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่า “วินาที” ใด
ที่เราจะพรากจากกัน.....


............................................


ผมชอบหยุดยืนดูป้ายนี้
ขณะที่อ่านก็หายใจหอบไปด้วย
เนื่องจากความเหนื่อยล้าจากการเดินขึ้นบันไดสูงขั้น

วันนี้แม้หลวงปู่สิมจะละสังขารไปนานแล้ว
แต่ทุกครั้งที่ได้ไปเยี่ยมเยือนสำนักสงฆ์แห่งนี้
เหมือนหลวงปู่ยังอยู่ และคอยย้ำเตือนบอกสอน
ให้สติอยู่ตลอดเวลาว่า…

“ทุกลมหายใจเข้าออก...เราตาย”