นั่งลง...แล้วเขียนจดหมายถึงตัวเอง

เขียนโดย : กะว่าก๋า

ช่วงหนึ่งของชีวิต
ผมไม่ต่างอะไรกับหลายคน
ผมมีปัญหาชีวิต
เป็นปัญหาทางด้านความคิด
ที่มีต่อท่าทีและทัศนคติในการใช้ชีวิต
ผมเบื่อโลก เบื่อผู้คนรอบข้าง
และที่สำคัญเบื่อตัวเอง

 

...............................
 

ผมไม่ชอบปรึกษาใคร
ถ้ามีปัญหา...ปัญหานั้นย่อมเกิดขึ้นจากตัวผม
เพราะฉะนั้นคนที่รู้ถึงที่มาของปัญหาได้ดีที่สุดก็ต้องเป็นตัวผม
ส่วนทางแก้ไขนั้น....
ไม่ง่ายนักที่จะผ่านมันไปได้

อย่ามาบอกผมว่าปัญหาของผมเป็นเรื่องเล็กน้อย
เมื่อเด็กคนหนึ่งร้องไห้เพราะตุ๊กตาแขนขาด
ทุกข์ของเด็กคนนี้ย่อมใหญ่โตกว่าปัญหาเด็กขาดอาหารในประเทศโซมาเลีย
ปัญหาที่เด็กหนุ่มถูกเด็กสาวบอกเลิกสัมพันธ์
ย่อมหนักหน่วงกว่าปัญหาน้ำท่วมในอีกมุมหนึ่งของประเทศ

ขึ้นชื่อว่าเป็น “ปัญหา” มันไม่ถามหรอกว่า “ขนาด” ของมันใหญ่โตเพียงใด
“ขนาด” ของมันขึ้นอยู่กับ “ความรู้สึก” ที่ส่งผลกระทบต่อตัวคุณเท่านั้นเอง

 

................................

 

หนึ่งในวิธีที่ผมใช้อยู่บ่อยครั้ง
คือ การนั่งลง....แล้วเขียนสิ่งต่างๆที่ตัวเองรู้สึกลงไปในกระดาษ
ไม่ว่าจะเป็นในรูปของจดหมาย สมุดบันทึก

บ่อยครั้งอารมณ์โกรธ น้อยใจ ผิดหวัง เสียใจ
ถูกขีดเขียนลงไปมากมายหลายหน้ากระดาษ
เขียน เขียน เขียน และเขียน
จนรู้สึกพอ.....
ผมจะวางมันไว้สักระยะเวลาหนึ่ง

แล้วหยิบมันมาอ่าน....

สิ่งที่รับรู้หลังจากนั้น
ผมพบว่า บางครั้งขนาดของความโกรธที่มีในใจ
มันเล็กลง.....
แค่เราวางพัก ปลดปล่อยอารมณ์ ระบายมันออกมาเป็นตัวอักษร
เราอาจพบว่าแท้ที่จริงแล้ว ปัญหาที่เราเผชิญอยู่
มันอาจ “เล็ก” มากเสียจนเราไม่เข้าใจตัวเอง
ว่าทำไมถึงต้องปล่อยให้ตัวเองจมอยู่ในห้วงทุกข์ยาวนานขนาดนั้น

บางทีการเขียน
ก็ทำให้เรามองอารมณ์ของเราได้ชัดเจนขึ้น
บางครั้งการอ่าน
ก็ทำให้เราได้ทบทวนตัวเองอย่างถ่องแท้
ว่าแท้ที่จริงแล้ว “ขนาด” ของปัญหามันใหญ่โต หรือเล็กน้อยเพียงไร

 

..................................

 

ผมไม่รู้...คุณอาจเผชิญปัญหาส่วนตัวของตัวเองอยู่
คุณคงมีวิธีแก้ปัญหาที่แตกต่างกับผม
ผมแค่อยากรู้....บางทีหลังจากอ่านเรื่องราวนี้
บางทีคุณอาจคิดที่จะหากระดาษสวยๆ
และปากกาดีดีสักแท่ง
เพื่อนั่งลง....แล้วเขียนจดหมายถึงตัวเองสักครั้ง