การจากไกล

เขียนโดย   :   กะว่าก๋า

วันหนึ่ง...คนรอบข้างตัวเรา
พากันเดินจากไป พากันเดินทางไกล
เพื่อไปรอยังจุดที่เรายังไม่อาจไปถึงได้

 

.............................

 

คนรอบข้าง แม้กระทั่งตัวเรา
ต่างเหมือนใบไม้ใบหนึ่ง ในต้นไม้ใหญ่แห่งชีวิต
ผลิใบ เติบโต ต้านฝน ต้านลม
จากใบสดเขียว วันเวลาผ่าน....ก็พลันแห้งเหี่ยวกรอบเฉา
ก่อนจะค่อยๆปลิดขั้วทิ้งใบร่วงลงสู่ผืนดินในที่สุด

 

...............................

 

บางครั้งระหว่างการเดินทางของชีวิต
เราลืมเลือนที่จะสังเกตว่า ทุกขณะที่เวลาล่วงผ่านไป
ใบไม้รอบกายมากมายเพียงใดที่หล่นร่วงเรี่ยราย
หลงลืมที่จะฉุกคิดไปว่า....
เวลานั้น....เวลาที่เราต้องร่วงหล่นจากต้นไม้แห่งชีวิต
บางที....เวลานั้นอาจอยู่ไม่ไกลแล้ว.