การจากไปอย่างเฉียบพลัน

เขียนโดย : กะว่าก๋า

วินาทีนั้น ยังนั่งคุยกันอยู่ดีๆ
วินาทีต่อมา...ชีวิตกลับวูบวับดับดิ้น
ชะตากรรม...ช่างไม่ให้เวลาในการเตรียมใจ

 

..............................

 

ความตายหายใจรดต้นคออยู่แค่คืบ
ชีวิตยืนหมิ่นอยู่เพียงขอบของลมหายใจ
เป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากยิ่ง
กับการจากไปแบบกระทันหัน
จากไปเฉียบพลันอย่างไม่มีวันหวนกลับ

 

.................................
 

เป็นค่ำคืนที่ยากข่มตาให้หลับใหล
แม้เรารู้ว่าชีวิตที่ยังอยู่ ก็คงต้องอยู่ต่อไป
แม้รู้ดีว่า มีเพียงสิ่งเดียวที่จริงแท้แน่นอน
นั่นคือ เราทุกคนล้วนต้องตาย
แต่มีสักกี่คนที่ทำใจยอมรับ
และยิ้มรับ “ความตาย”ได้อย่างสงบ
เมื่อถึงช่วงเวลานั้นของเรา






 

เรื่องนี้เกิดขึ้นเกือบสองปีแล้ว...
เขียนขึ้นหลังจากกลับมาจากการไปดูแลลูกน้อง
ซึ่งสามีของเธอเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจวาย
สามีซึ่งเป็นคนแข็งแรง ร่าเริง
เย็นนั้นเขานั่งดูโทรทัศน์ในห้อง อยู่ๆก็บ่นว่าเจ็บหน้าอก
หายใจไม่ออก.......จากนั้นก็เสียชีวิตระหว่างนำส่งโรงพยาบาล
ทั้งหมดกินเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

ผมไปที่ห้องฉุกเฉิน...
เขานอนนิ่งเหมือนคนหลับ
เพียงแต่มีผ้าคลุมเอาไว้

ผมได้แต่บอกลูกน้องว่า
เขาไปสบายแล้ว
และเราก็ต้องอยู่ต่อไป