เมื่อนักแสดง ไม่มีคนดู

เขียนโดย : กะว่าก๋า

มีความทุกข์อันจริงแท้อยู่ 3 ข้อที่ผมคิดว่าทุกคนคงเคยผ่านพบ

- ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่คนอื่นคาดหวังไม่ได้
- ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่ตัวเองคาดหวังไม่ได้
- ทุกข์เพราะคนอื่นเป็นอย่างที่ตัวเองคาดหวังไม่ได้
 

……………………………………

 

ผมนั่งดูดาราสาวท่านหนึ่งสัมภาษณ์ในรายการโทรทัศน์
เธอพูดได้น่าฟัง และหลายๆประโยคเป็นสิ่งที่เราไม่ค่อยได้ฉุกคิด
เพราะภาพของดาราท่านนี้คือ สวย รวย เก่ง
พร้อมไปหมดทุกอย่าง ดูดีไปหมดทุกสิ่ง
แต่สิ่งที่เธอบอกเล่าพร้อมทั้งน้ำตา
กลับเป็นสิ่งที่ทำให้ผมต้องเก็บมานั่งคิด
เพื่อยืนยันคำตอบกับตัวเองอีกครั้งว่า
“ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์พร้อม”

 

.......................................

 

เธอว่าเธอกดดันมากทุกครั้งที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกรในรายการที่ทำอยู่
พอลงมาจากเวทีก็ได้รับคำวิจารณ์จากคนรอบข้าง
ด้วยความที่เธอตั้งใจและอยากทำงานให้ออกมาดีที่สุด
เธอจึงพยายามนำคำติชม คำวิจารณ์เหล่านั้นมาปรับปรุงแก้ไขตัวเองตลอดเวลา
จากที่เป็นตัวของตัวเอง
เธอต้องเริ่มปรับเปลี่ยนวิธีพูด วิธีแสดงออก
ซึ่งหลายๆคนบอกว่า “ดี”
แต่เธอกลับรู้สึกถอยห่างจากความเป็นตัวของตัวเองไปเรื่อยๆ
ในที่สุด....
“สิ่งที่คนอื่นบอกว่าดี กลับไม่ใช่สิ่งที่เธอเป็นได้ดี”

 

.........................................
 

การนำข้อติติงมาสำรวจตนเป็นเรื่องที่ดีแน่นอน
เพราะในบางสิ่งเราไม่อาจเพ่งมองเห็นตัวเองได้ชัด
หากแต่เป็นคนรอบข้าง

ที่สามารถทำตนเป็นกระจกเงาสะท้อนตัวตนของเราได้
เพียงแต่คนเหล่านั้นต้องบริสุทธิ์ใจมากพอที่จะพูดถึงเราอย่างตรงไปตรงมา

ไม่มีวาระซ่อนเร้น….

เพราะคงยากที่ลูกน้องคนไหน จะกล้าพูดวิจารณ์เจ้านายต่อหน้าตรงๆ
คงเป็นไปไม่ได้ที่ลูก จะบอกพ่อแม่ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรอย่างหมดเปลือก
นั่นไม่ใช่ประเด็น.....
ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เมื่อรับคำติชม รับคำวิจารณ์ของคนอื่นมากเข้า
หากฝืนปรับตัวเองในทันที ผมคิดว่า “ตัวตน” ของเราคงไม่เหลือ
หรือถ้าเปลี่ยนได้ มันก็คง “หลอกลวงตัวเอง” อย่างรุนแรง

“ร้อยคน ร้อยคำ ร้อยความยุ่งยาก”

ถ้อยคำนี้ยืนยันความจริงของมนุษย์ได้อย่างถึงแก่น

 

.........................................

 

“ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่คนอื่นคาดหวังไม่ได้”
 

ดาราสาวเธอพูดได้น่าฟัง
เธอพูดว่า “คนดู” เหมือนสิ่งที่ “นักแสดง” ขาดไม่ได้
แม้จะรู้ดีว่า เมื่อถึงวันหนึ่งจะมีดาราคนใหม่เดินเข้ามาแทนที่
และ “ผู้ชม” จะหันเปลี่ยนไปดู “ดาราคนใหม่”

แต่ผมว่าบางทีกลับดีเสียอีก
“เล่นบทบาท” อะไรให้ใครต่อใครมาทั้งชีวิต
นั่งแสดง “ตัวตนที่แท้จริง” ของตัวเองโดยลำพังบ้างจะเป็นไรไป
ให้คนอื่นนั่งดูเรามาทั้งชีวิต
เล่นบท “คนดู” เองบ้าง...ไม่เห็นเสียหายตรงไหน

ไม่มีใครบอกเธอกระมัง….
ว่าต่อให้ “ไม่มีคนดู” เธอก็ยังเป็น “นักแสดง” โดยไม่มีสิทธิเปลี่ยนแปลง…
แล้วถ้าเธอเป็น “นักแสดงที่ดี” ละก็
เธอจะไม่มีวันตายไปจากใจผู้ชม
เพียงแค่ค่อยๆเลือนหายไปทีละนิดอย่างช้าๆเท่านั้นเอง.