ปลดปล่อยตัวเองเสียที

เขียนโดย  -  กะว่าก๋า

เราไม่ได้เจ็บปวดจากความรัก
แต่บางที....
เราอาจเจ็บปวดจากการไม่เข้าใจความรัก
และการไม่รู้จักตัวเอง
 

....................................
 

เศร้าเมื่อความรักจากไปใช่ไหม ?
ไม่ต้องการให้ใครแม้เพียงสักคนอยู่เคียงใกล้
เธออยากปล่อยชีวิตให้จมอยู่ในห้วงโศก
ดื่มด่ำกับความเหงา
และกลืนกินน้ำตาเคล้าความโศกเศร้าในชีวิต


เราไม่ได้เจ็บปวดจากความรัก
แต่เราเจ็บปวดจากการสูญเสีย
เราไม่ได้เจ็บปวดจากความสูญเสียคนรัก
แต่เราเจ็บปวดจากการสูญเสียการครอบครอง
เราไม่ได้เจ็บปวดจากการสูญเสียการครอบครอง
แต่เราเจ็บปวดจากการที่ไม่อาจครอบงำคนรัก


บางที....
เธออาจเดียวดาย
ท่ามกลางคนรอบกายมากมายหมื่นแสน
และเธออาจต้องร้องไห้
ท่ามกลางเสียงหัวเราะเริงรื่นของคนทั้งโลก


เงี่ยหูฟังบ้างหรือเปล่า
เสียงกระซิบจากชีวิต....
มันบอกว่า “เรื่องรัก” ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่สุดของชีวิต
ตราบใดที่เธอไม่ยึดโยงมันไว้กับความเห็นแก่ตัว


ชีวิตเป็นของเธอ ย่อมเป็นของเธอ
และบางส่วนเป็นของคนที่เธอรัก
แต่ชีวิตของเขา
ย่อมมิได้เป็นของเธอทั้งหมด
และหากเรียกร้องยึดครองมั่นหมาย
เดาจุดสุดท้ายได้ไม่ยาก
ว่าจะจบลงตรงที่ใด


เศร้าเมื่อความรักจากไปใช่ไหม ?
จำคำของฉันไว้นะ

“รักตัวเองให้มากพอ ก่อนที่จะคิดรักคนอื่น”

เมื่อตัวเราเต็มเปี่ยมและสมบูรณ์
เราใยต้องไปเร่งร้อนตามหาส่วนของคนอื่นมาเติมเต็มแก่ตน
ถ้าเราไม่ขาด เราย่อมไม่ต้องแสวงหา
และเมื่อเราหยุดแสวงหา
เราจะพบสิ่งนั้นในตัวเอง



บางที....
เราอาจเจ็บปวดจากการไม่เข้าใจความรัก
และบ่อยครั้ง เราเจ็บปวด...
เพราะไม่เข้าใจตัวเอง

ใครไปล่ามร้อยชีวิตเธอไว้หรือ ?
ฉันไม่รู้....
แต่รู้ได้แน่ๆว่าคนเดียวที่จะปลดปล่อยความเศร้าออกไปจากชีวิตเราได้
มีเพียงคนเดียว.....
และคนนั้น....ก็คือ “ตัวเธอเอง”