ไม้ขีดก้านเดียว

เขียนโดย : กะัว่าก๋า


 

ต้นไม้หนึ่งต้น
ทำไม้ขีดได้พันก้าน

ไม้ขีดหนึ่งก้าน
เผาทำลายต้นไม้ได้พันต้น

 

..............................


 

หนึ่งความโกรธ
เผาทำลายล้างได้ทุกอย่าง
 

…………………………….
 

หลายปีก่อน
อาจารย์ที่เคยเป็นรุ่นพี่
พานักศึกษาจากกรุงเทพมาจัดนิทรรศการที่เชียงใหม่
ผมเดินไปพบแกโดยบังเอิญในงานนั้น
ประโยคแรกที่แกพูดก็คือ

“นายยังแรงเหมือนเดิมหรือเปล่า ?”

ผมอดขำไม่ได้...
นี่กูไปแรง ไปเป็นระเบิดไฟกับใครที่ไหนมาบ้างนี่
เขาถึงมองตัวเราเป็นแบบนี้

ไม่ได้ดีใจกับคำพูดนั้น
วันเวลาที่ผ่านมาสอนผมในหลายๆเรื่อง
รวมทั้งเรื่องนี้ด้วย
เรื่องของ “อารมณ์”

 

.....................................
 

ยิ่งโต ยิ่งต้องเติบโต
มิใช่ปล่อยให้ความคิดหยุดลง แล้วโตแค่อายุ


หลายสิ่งหลายอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ทำให้ผมตัดสินใจ “เดินช้าลง”
แล้วนั่งมอง “ดอกไม้” ที่ขึ้นอยู่สองข้างทางของชีวิตบ้าง
ไม่ใช่ห้อตะบึงไปข้างหน้าโดยไม่แยแสสิ่งรอบตัว
มันไม่มีอะไรในโลกที่จะเป็นไปได้อย่างที่เราต้องการทุกสิ่ง
ไม่มีใครที่จะเป็นได้อย่างที่ใจเราต้องการ

เป็นเราหรือเปล่าที่เอาความคาดหวังไปผูกติดกับชีวิตของคนอื่น
พอเขาไม่เป็นไปดั่งใจ
ก็เกเร โกรธขึ้ง น้อยใจ เสียใจ โศกเศร้า

เขาเคยบอกเราหรือ ว่าหากเรารักเขาแล้ว
เขาต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นอย่างที่เราต้องการ
เขาต้องพูดแต่ถ้อยคำที่เราอยากฟังเท่านั้นหรือ
เขาต้องรักเรามากที่สุดเพียงคนเดียวเท่านั้นหรือ
เขาต้องฟังและเชื่อแต่เพียงถ้อยคำของเราเท่านั้นหรือ

เราเป็นใคร
ถึงไปกำหนดชีวิตของเขา...
 

......................................
 

จำได้ว่าในวันนั้น
ผมไม่ได้ตอบคำถามของรุ่นพี่
คำถามที่ว่า “นายยังแรงเหมือนเดิมหรือเปล่า ?”
ได้แค่ยิ้มน้อยๆ....แล้วเดินจากมา

 

…………………………….

 

ผมหยิบไม้ขีดก้านนั้นทิ้งไปหลายปีแล้ว
ไม่คิดอยากเก็บมันไว้
เพื่อเผาทำลายตัวเองเหมือนในวันก่อนเก่า


ไม่คิดอยากตัดต้นไม้เพื่อนำมาทำไม้ขีดอีกแล้ว
ปล่อยให้ต้นไม้น้อยใหญ่ต่างเติบโต
และกลายเป็นป่าสีเขียวอย่างที่มันควรเป็น
น่าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่า.