Lie & Lie
เขียนโดย : กะว่าก๋า
วันก่อนมีลูกค้าชาวจีนใส่เสื้อยืดที่พิมพ์ข้อความสะดุดตาสะดุดใจผมเหลือเกิน
บนเสื้อของเธอมีคำว่า
Less
Is
Enough
.....................................
สมัยเรียนสถาปัตยกรรม…
ผมชอบคำสอนหนึ่งซึ่งเป็นคำพูดของสุดยอดสถาปนิกระดับโลก
สถาปนิกชาวตะวันตกท่านนี้บอกว่า
“Less Is More”
น้อย คือ มาก....
ในความหมายของการออกแบบบ้านหรืออาคาร
โดยให้เกิดการใช้สอยพื้นที่ภายในอาคารอย่างคุ้มค่าที่สุด
ตัดสิ่งฟุ่มเฟือยด้านโครงสร้างออกไป
ลดทอนการตกแต่งหรือทำโครงสร้างที่ยากลำบาก
ทำให้ง่ายแต่งาม
“ง่ายแต่งาม” ....
เป็นสิ่งที่ยากลำบากเหลือเกิน
สำหรับนักออกแบบหรือสถาปนิกมากมาย
ที่คิดแต่จะทำให้งานของตัวเองอลังการ
ยิ่งใหญ่และเป็นที่กล่าวขวัญถึง
.....................................
Less
Is
Enough
มีสักกี่คนที่ทำได้อย่างที่พูด
“พอเพียง”.....
อาจเป็นแค่คำโฆษณาชวนเชื่ออันสวยหรู
แต่มีสักกี่คนที่ปฏิบัติตาม และ ประพฤติได้อย่างที่คิด
ในสังคมที่เราวิ่งแข่งกันด้วยความเร็ว
กี่ครั้งกี่หนที่เราล้มลงเจ็บด้วยอาการ “วิ่งตามคนอื่นไม่ทัน”
กี่ครั้งกี่หนที่เศร้าซึมเพราะได้แต่มองเพื่อนร่วมรุ่นหรือรุ่นน้อง
วิ่งข้ามหัวตนเองไปอย่างลิบลิ่วไม่เห็นฝุ่น
ทุกข์อันเกิดจากความไม่รู้จักพอนี่ใช่ไหม ?
ที่คอยทิ่มตำทำร้ายชีวิตเราอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
“ความอยาก” อันไม่มีที่สิ้นสุดนี่หรือเปล่า
ที่ผลักให้คนเราต้องเข้าสู่สนามแข่งขันโดยไม่รู้จักหยุดจักหย่อน
จบจากสนามรบนี้ ก็เข้าสู่สมรภูมิอีกแห่งทันที
“มีน้อย และ รู้จักพอเพียง”
เห็นอยู่มิใช่หรือ
ว่าความจริงอีกด้านที่แฝงอยู่
มันคือคำว่า “หลอกลวง”
....................................
Life
Is
Enough
ผมลองเลือกคำๆหนึ่งมาเปลี่ยนแทนคำว่า Less
คำที่ผมเลือกมาคือ Life
“ชีวิต คือ ความเพียงพอ”
ใครบางคนพูดไว้น่าสนใจ....
“ความสุข” ในชีวิตเหมือน “กล่อง”
กล่องซึ่งคุณพยายามหาสิ่งต่างๆมาใส่ไว้ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีมีความสุข
ใส่การศึกษาที่ดี ใส่บ้านหลังใหญ่ๆ ใส่รถเก๋งคันโก้
ใส่นาฬิกาเรือนหรู ใส่เงิน ใส่หน้าที่การงานอันแสนมั่งคั่ง
ใส่ครอบครัวแสนอบอุ่น ใส่ทรัพย์สินต่างๆมากมาย ฯลฯ
วันหนึ่งคุณพบว่ากล่องที่ตัวเองมีอยู่เริ่มขยายตัว
ใหญ่ขึ้นๆๆๆๆๆ.....ใหญ่ขึ้นตามขนาด “ความอยาก” ที่คุณมีอยู่
แล้ว “ความอยาก” ที่มีเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอของคุณ
ก็เริ่มทำให้คุณเหนื่อย หน่าย และรู้สึกล้ากับการใช้ชีวิตเหลือเกิน
คำถาม คือ คุณจะทำอย่างไร ?
เอาของออกทีละอย่างหรือ ?
ทุกอย่างที่คุณทำ ที่คุณเสาะแสวงหา
สะสม และครอบครอง
มันมากมายจนคุณหวงแหนไปเสียทุกอย่าง
ทางที่ทำได้คือการหากล่องใบใหญ่มาเปลี่ยนขนาดไปเรื่อยๆ....
หรือว่าจะเลือก “ลดขนาด” ของกล่องลง
ด้วยของเท่าเดิมที่คุณมีอยู่
เพียงแต่คุณต้องหากล่องมีขนาดพอเหมาะ
ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก เกินไปสำหรับตัวคุณ
ตั้งคำถามให้ดีๆกับชีวิตของตัวเอง
ว่าอะไรคือ “สิ่งที่สำคัญ” ที่สุดสำหรับคุณ
อาจไม่ใช่เงินหลายล้านในบัญชีเงินฝากของคุณ
แต่อาจเป็นแค่ความอบอุ่นในครอบครัว
อาจไม่ใช่เงินประกันสุขภาพจำนวนหลายล้านบาท
หากแต่เป็นร่างกายที่มีสุขภาพแข็งแรง
อาจไม่ใช่รถยุโรป 5 คันในโรงรถ
แต่เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟัง
สิ่งสำคัญที่สุด
จึงไม่ได้อยู่ที่คุณสามารถหาทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณต้องการ
แต่คือ การหาความสุขจากสิ่งที่คุณมี สิ่งที่คุณเป็น
ซึ่งบ่อยครั้ง.... “ความสุข” ที่ว่านี้
ไม่จำเป็นต้องใช้เงินมากมายอะไรนัก ในการสร้างมันขึ้นมา
“ความสุข” จากการทำเรื่องง่ายๆ แต่ทำยาก
เช่น การให้อภัยคนที่เราเคยโกรธแค้น
การปล่อยวางและลดทิฐิในตนเอง
การเดินเข้าหาธรรมชาติอย่างนอบน้อม
การใช้สติในการจัดการปัญหาต่างๆที่แผ้วผ่านเข้ามาในชีวิต
การรักตัวเอง การรักผู้อื่น การให้โดยไม่หวังผลตอบแทน
ฯลฯ
สิ่งต่างๆเหล่านี้ไม่ต้องใช้เงินซื้อหา
หากแต่มันอยู่ในตัวคนทุกคน
เพียงแต่เราจะรู้ เห็น และหยิบมันออกมาใช้อย่างตั้งใจหรือไม่เท่านั้นเอง
........................................
ไม่ว่าจะคำว่า “พอเพียง” หรือ “เพียงพอ”
ไม่สำคัญเท่ากับคุณรู้ตัวเองหรือเปล่า
ว่าขณะนี้คุณกำลัง “หลอกตัวเอง” อยู่หรือไม่
กับสิ่งที่ทำอยู่....
คุณถ่องแท้กับความคิดของตัวเองมากมายขนาดไหน
จะ Less หรือ Life
ยังไงก็ Lie ตัวเองไม่ได้
หรือถ้าคุณทำได้….
ผมหวังว่าคุณคงไม่ละอายใจ
หากต้องถึงคราวที่คุณต้องยกมือไหว้ตัวเอง.
กล่องความคิดเห็น
การแสดงความคิดเห็นเปิดสำหรับสมาชิกเท่านั้น
ลงชื่อเข้าระบบสมาชิก หรือ สมัครสมาชิกใหม่