บุคคลฆ่าความโกรธได้ย่อมนอนเป็นสุข

“บุคคลฆ่าอะไรได้ ย่อมนอนเป็นสุข ฆ่าอะไรได้ ย่อมไม่เศร้าโศก
ข้าแต่พระโคดม พระองค์ย่อมชอบใจการฆ่าธรรมอะไรเป็นธรรมอันเอก ฯ”
พระศาสดาตรัสตอบว่า....

“บุคคลฆ่าความโกรธได้ย่อมนอนเป็นสุข
ฆ่าความโกรธได้ย่อมไม่เศร้าโศก 
ดูกรพราหมณ์ พระอริยะเจ้าทั้งหลาย
ย่อมสรรเสริญการฆ่าความโกรธ อันมีมูลเป็นพิษ มีที่สุด (ยอด )
อันคืนคลาย เพราะว่าบุคคลฆ่าความโกรธนั้นได้แล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก ฯ”
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค หัวข้อ ๖๒๘-๖๓๐


ด้วยภาษิตนี้จึงทำให้พราหมณ์ภารทวาชโคตรมีความเลื่อมใส
ในพระธรรมของพระพุทธเจ้าและได้ขออุปสมบทในสำนักของพระศาสดา
และมีเพียรส่งถึงไม่นานก็ได้ทำที่สุดของทุกข์ได้
ท่านพระภารทวาชได้เป็นพระอรหันต์รูปหนึ่งในบรรดาพระอรหันต์ทั้งหลาย ดังนี้