ความสุข.. เกิดขึ้นไ้ด้อย่างไร

ความสุข.. เกิดขึ้นได้ อย่า่งไร

รู้จักให้อภัยตัวเองใน สิ่งที่เราทำผิดพลาด แล้วไม่นึกถึงมันอีก

เรียนรู้ที่จะให้อภัยผู้อื่น ในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดในอดีต แล้วไม่พูดถึงมันอีก

การปล่อยวางไม่ใช่เป็นการยอมแพ้ ตรงกันข้าม
เป็นการเสริมสร้างความแข็งแกร่งจากส่วนลึกของหัวใจของเราวันละน้อย
เพื่อเอาชนะความอ่อนแอ

ชีวิตไม่ได้เติบโตจากการทำให้ทุกสิ่งได้ดั่งใจของเรา
แต่เป็นการยอมรับ ทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตของเราอย่างกล้าหาญ
รักและเข้าใจทุกสิ่งที่เราได้ตัดสินใจทำลงไปทุกครั้ง

เรียนรู้ความจริงว่าเราไม่สามารถบังคับผู้อื่นให้คิดและทำในสิ่งที่เราต้องการได้
เพราะแม้แต่ตัวเราเอง ยังทำให้เป็นอย่างที่เราต้องการไม่ได้เลย

อย่าเสียเวลาคิดแค้นเคืองโกรธในการกระทำของผู้อื่นที่ส่งผลให้เราทุกข์ใจ ให้อภัยเขาเสีย
และหากอยากรู้สึกดีขึ้น ก็นึกถึงคำสอนในพุทธศาสนาว่า
ใครทำกรรมใดไว้ ผู้นั้นย่อมได้รับผลนั้นได้ด้วยตนเอง

วัตถุหรือภาพลวงตาภายนอกไม่เคยสามารถเติมเต็มหัวใจใครได้
การตั้งหน้าตั้งตาหาวัตถุ หรือความพึงพอใจจากการประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน
เพื่อหวังว่าจะทำให้เรา รู้สึกเต็มและมีความสุข
นั่นเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ การรับวัตถุทำให้เรามีความต้องการไม่รู้จบ
ขณะที่การได้รับความรัก ความเข้าใจจากคนที่รักอย่างเต็มเปี่ยมจะทำให้เรามีหัวใจที่ “เต็ม”
จนไม่ต้องไขว่คว้าหา วัตถุมาเติมเต็มหัวใจอีก

**จากหนังสือเข็มทิศหัวใจ**