มีทุกข์ คลายทุกข์ได้

มีทุกข์ คลายทุกข์ได้

ในสังคมที่มีแต่ความเครียด ความสับสนวุ่นวาย

เห็นแต่ประโยชน์ตนเองเป็นสำคัญ จนทำให้ความแตกแยกบานปลาย

ความทุกข์กระจายไปทั่ว สิ่งหนึ่งที่พอจะช่วยบรรเทาได้คือ การรู้จักปล่อยวาง

ชีวิตคนเราเกิดมาจำเป็นต้องเรียนรู้และฝึกปฏิบัติไว้อย่างหนึ่ง

นั่นคือ เรื่องของการปล่อยวาง ไม่ว่าจะปล่อยวางเรื่องการงาน

เรื่องสุขภาพ หรือเรื่องอะไรก็ตามหากทำได้แล้วจะทำให้เราเป็นคนฉลาดขึ้น

มีความสุขมากขึ้น หลักธรรมในศาสนาพุทธนั้นมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้มนุษย์อยู่ดีมีสุข เบา

ก็คือ ยึดมั่นถือมั่นที่ตรงกับคำว่าปล่อยวาง

เปรียบดังเช่นถ้าเราแบกอะไรอยู่ เราก็จะรู้ว่ามันหนัก

แต่หากปล่อยทิ้งลงบ้างหากไม่ทำให้เราต้องเสียหาย ก็จะรู้สึกว่ามันเบา

เพราะฉะนั้นการปล่อยวางในหน้าที่การงานไม่ว่าจะเป็นยศเป็นตำแหน่งอะไรสามารถปล่อยวางได้

โดยเฉพาะเมื่องานมีปัญหา เราพยายามแก้ไขแล้ว

หากแก้ไม่ได้กลุ้มอกกลุ้มใจต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ควรที่จะปล่อยวางแล้วเริ่มต้นใหม่ 

หาข้อผิดพลาด และเรียนรู้เพื่อที่จะได้ไม่เกิดขึ้นอีก

บางคนมีตำแหน่งมียศถา หากว่าโชคร้ายถูกย้าย ถูกปลด ถูกลดตำแหน่ง

ใครโดนอย่างนี้ก็จำเป็นที่จะต้องยิ่งปล่อยวาง

ส่วนเรื่องที่จะลุกขึ้นสู้หรือจะชี้แจงหาความยุติธรรมให้กับตัวเองก็ทำไปตามหน้าที่

ตามระเบียบ ตามสิทธิที่ทำได้ แต่ใจเรานั้นต้องรู้ว่าไม่ควรไปยึดติด ต้องรู้จักหน้าที่

เป็นนักการเมืองเคยเป็นรัฐมนตรี หากมีการปรับ ครม. ไม่ว่าท่านนายกฯ จะโยกย้าย หรือปลดออก

ก็ต้องปล่อยวาง

อย่าไปยึดติดอะไรที่ทำให้ต้องเป็นทุกข์จนออกมาแสดงอาการโหวกเหวกโวยวายคงไม่ดี

หรือบางคนร่างกายมีปัญหา

หาหมอก็รักษาไม่หายขาด ต้องกินยาเป็นประจำ บางคนทรุดลงเรื่อยๆ สุดท้ายทำใจไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าจะปล่อยวางอย่างไร

การปล่อยวางที่สูงสุดคือปล่อยวางเรื่องอัตตา การมีตัวตน พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า

บางครั้งโรคภัยก็เตือนเราให้รู้จักฉลาด บอกให้รู้ว่าไม่ใช่ของเราจริง

ถ้าเป็นของเราจะต้องบังคับบัญชาได้ เฉพาะเรื่องการเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมชาติที่ใครๆ ก็ย่อมต้องพบต้องเจอ

เป็นเรื่องของธาตุขันธ์ ของการปรุงแต่ง ธาตุอะไรแรงมากเกินไป

ธาตุไฟกำเริบมากแน่นอนต้องตัวร้อนไข้ขึ้น

หรือถ้าธาตุน้ำมากก็ปอดบวมปอดชื้น มีเสลด มีน้ำมูกไหล

ก็เป็นเรื่องของธรรมชาติ ธาตุลมเมื่อไม่ปรกติก็ทำให้เราได้รับทุกขเวทนา

หากปล่อยวางได้เราจะเห็นของดีของการเจ็บป่วยได้เช่นกัน

เช่น เมื่อป่วยแล้วก็ทำให้เราได้หยุดพัก เพราะถ้าไม่เจ็บก็ต้องทำโน่นทำนี่ตามหน้าที่เรื่อยไป

หรืออาจทำให้เรามีโอกาสได้สำรวจตัวเอง ได้ผัสสะคนรอบข้างว่าใครเป็นอย่างไร

ฉะนั้นทุกอย่างจะเป็นทุกข์หรือสุขบางครั้งอยู่ที่เราปล่อยวางได้หรือเปล่า

"หากแก้ไม่ได้กลุ้มอกกลุ้มใจไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น  ควรปล่อยวางแล้วเริ่มต้นใหม่

หาข้อผิดพลาด เพื่อไม่ให้เกิดขึ้นอีก"