จดหมายของผม

เขียนโดย : กะว่าก๋า

ผมชอบเขียนจดหมายมาก
ชอบทั้งขณะที่ได้เขียน
และชอบขณะที่ได้รับและอ่านจดหมายที่ส่งมาถึงผม

สมัยเรียนมหาวิทยาลัยผมเขียนจดหมายกลับมาหาเพื่อนที่เชียงใหม่
เขียนได้เป็นปีๆอย่างต่อเนื่อง
จนเพื่อนเริ่มเบื่อ
เมื่อเพื่อนไม่ตอบกลับมาสักสามสี่ฉบับติดต่อกัน
เป็นอันว่าผมรู้แล้วว่าเพื่อนคงขี้เกียจตอบจดหมาย
จะด้วยยุ่ง หรือเบื่อก็ตาม
มันทำให้ผมต้องเลิกเขียนจดหมายหาเพื่อนไปโดยปริยาย

ผมพบความจริงว่าการเขียนจดหมายแม้เป็นเรื่องสนุก
แต่กินเวลาของเราไปไม่น้อยเช่นกัน
เพราะฉะนั้นคนที่ชอบเขียนจดหมาย
โดยส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ชอบเล่าเรื่อง ช่างเขียนช่างคิด
และโดยมากมักเป็นคนที่ทำอะไรช้าๆ สบายๆ
ไม่รู้ผมเดาถูกหรือเปล่า....

แต่ถ้ามองจากตัวเองก็เข้าข่ายนี้อยู่ไม่น้อย

จดหมายจากเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่
วางเก็บไว้ในกล่องอย่างดี
หลายฉบับอายุเกิน 15 ปี
ผมจะเก็บไว้เรื่อยๆ จนกว่ามันจะหมดสภาพถึงจะยอมทิ้ง

เพราะผมคิดว่า.... จดหมายเหล่านี้
ไม่ต่างอะไรกับกล่องความทรงจำของผม
ที่เมื่อใดก็ตามที่ผมหยิบมันเพื่อนคลี่ออกอ่าน
“วันวาน” จะหวนคืนกลับมาอยู่ตรงหน้าในวินาทีนั้นนั่นเอง


………………………….


ผมยังรักที่จะเขียนจดหมายถึงผู้คนอยู่ต่อไป
ตราบใดที่เขายังไม่เบื่อที่จะอ่าน
และไม่เบื่อที่จะหยิบกระดาษปากกาขึ้นมาเขียนจดหมายถึงกัน

แม้ว่าคุณจะเริ่มเบื่อและอยากหยุดที่จะเขียนจดหมายถึงผมก็ไม่เป็นไร
ผมไม่เคยลืม...ว่าเรายังเป็นเพื่อนกันเสมอ.