ผมคือใคร ?

เขียนโดย : กะว่าก๋า

เช้า...ผมตื่นนอน
ข้างๆผมคือภรรยาที่ยังนอนอยู่
สำหรับเธอ
ผม คือ สามี


แต่งตัวเดินเข้าไปในบ้าน
เจอพ่อกับแม่นั่งทานกาแฟอยู่
สำหรับท่านทั้งสอง
ผม คือ ลูก


เดินไปทำงานที่ร้าน
ลูกน้องทักทาย
สำหรับลูกน้อง
ผม คือ เจ้านาย


สักพักลูกค้าเดินเข้ามาซื้อของที่ร้าน
ผมเดินไปทักทายลูกค้า
สำหรับลูกค้า
ผม คือ เจ้าของร้าน


ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ
นกร้องอยู่บนหลังคา
สำหรับนก
ผม คือ มนุษย์คนหนึ่ง


บ่ายๆ ขับรถออกไปเจอเพื่อนเก่า
สำหรับเพื่อน
ผม คือ เพื่อนคนหนึ่ง


เย็นๆ ขับรถไปทานอาหาร
สำหรับเจ้าของร้านอาหาร
ผม คือ ลูกค้าคนหนึ่ง


…………………………….
 

ผมคือใคร ?

ผมอดตั้งคำถามกับตัวเองไม่ได้....


คุณอาจคิดเหมือนที่ผมคิด
สุดท้ายแล้ว…..

เราคือใคร ?















รูปนี้มีขนาดประมาณ 1.20 x 80 ซม. เป็นภาพวาดที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ผมเคยวาด
ผมวาดให้รุ่นพี่ที่สนิทกัน วาดด้วยสีอะคริลิก

วันหนึ่ง...นั่งทำงานอยู่ที่ร้าน มีสุภาพสตรีกลางคนสองท่านเดินเข้ามาในร้าน
แต่งตัวสุภาพและดูดีมาก เดินเข้ามาถามหา
"ไม่ทราบว่าอาจารย์วีระกิจอยู่มั้ยค่ะ"
ผมงง...เพราะไม่เคยไปเป็นอาจารย์ที่ไหน
"สวัสดีครับ ผมนี่แหละครับ...ผมวีระกิจครับ" ผมทักทายตามมารยาท
หนึ่งในสองพูดขึ้นว่า
"อยากจะมาขอชมผลงานของอาจารย์สักหน่อย"
ผมยิ่งงงหนัก...ผลงานอะไร
ถามออกไปว่าผลงานอะไรหรือ ?
"ก็พอดีไปที่บ้านอาจารย์ (เพื่อนของผม) มาค่ะ เห็นรูปที่อาจารย์วาดไว้ที่ผนังบ้าน
สวยมาก เลยอยากขอชมผลงานรูปอื่นๆของอาจารย์น่ะค่ะ"

ผมถึงบางอ้อ......ก่อนยิ้มและตอบไปว่า

"อ๋อ...ผมไม่ใช่อาจงอาจารย์อะไรเลยครับ รูปนั้นวาดให้รุ่นพี่เป็นของขวัญขึ้นบ้านใหม่ครับ
ปกติผมไม่ได้วาดภาพเลย ...."

ทั้งสองคนทำหน้างงเล็กน้อย ก่อนจะถามถึงรูปวาดอื่นที่มี

"ไม่มีเลยครับ ผมไม่ได้วาดภาพเก็บไว้เลย"


.........................................


เมื่อวานลูกค่าญี่ปุ่นมาที่ร้าน
เขาเห็นงานพู่กันเดียวของผม แล้วชอบมาก
เพราะเขาเองก็ชอบเขียนตัวอักษรพู่กันจีนเหมือนกัน
รวมถึงเขียนกวีไฮกุ

เขาเขียนภาพให้ผมด้วยพู่กันเล็กๆเป็นภาษาญี่ปุ่นสองสามแผ่น
มันสวยมาก พริ้วไหว

เรายิ้มให้กัน แม้คุยกันไม่รู้เรื่อง
ต้องคุยกันผ่านล่าม
แต่ผมคิดว่า "ศิลปะ" คือ ภาษาสากล
เราคุยกันได้ โดยไม่ต้องผ่านถ้อยคำ