ไม่มีสิ่งใดที่เป็น “ของผม” เลย แม้แต่สิ่งเดียว

เขียนโดย : กะว่าก๋า

ผมมีแก้วชาใบโปรด
หลายปีมานี้ผมใช้แก้วใบนี้ใบเดียว

ผมได้แก้วใบนี้มาจากนักแสดงชื่อดัง
ผมได้รับมันหลังจากผมเขียนจดหมายแสดงความคิดเห็นไปยังนิตยสาร OOM
ไม่นานนักแก้วใบนี้ก็ถูกส่งมาถึงมือผม....

 

...................................
 

ทุกเช้าผมจะเทชาจีนร้อนลงไปในแก้วนี้
ก่อนจะดื่มอย่างช้าๆ....

แก้วนี้เป็นของผม
หรือ ตัวผมเป็นของแก้ว

ในขณะที่ผมจิบชา
ชากำลังจิบตัวผมด้วยหรือเปล่า

 

...................................
 

ผมคิดว่าไม่มีอะไรเลยแม้แต่สิ่งเดียวที่เป็น “ของผม”
ทั้งครอบครัว ตัวตน กีต้าร์ สมุดบันทึก ภาพถ่าย
บ้าน นาฬิกา รถยนต์ ฯลฯ

รวมทั้ง “แก้วชา” ใบนี้ด้วย



...................................

 

แต่การที่ผมพูดว่า ทุกสิ่งไม่ใช่ของผม
จะหมายความว่าผมจะทอดทิ้ง ละเลยเพิกเฉยกับสิ่งที่ตัวเองมี
การมีสิ่งต่างๆและการอยากมี...ไม่ใช่ความผิด
มันเป็นกิเลสที่เราควบคุมมันได้
เมื่อถึงจุดหนึ่งของชีวิตที่เรารู้สึก “อิ่ม” และ “เพียงพอ”

เหมือนกับคนที่ป่วยหนักใกล้ตาย

ย่อมเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่มากกว่าเงินทองที่กองอยู่ตรงหน้า

เหมือนคนที่สูญเสียคนที่รักที่สุดในชีวิต
ถึงได้เห็นคุณค่าของความรักที่เคยละเลยเมินเฉย

 

.......................................

 

หลายปีมาแล้ว
ที่ผมไม่ได้ใส่ใจกับการแสวงหา “แก้วใบใหม่”
แต่ครุ่นคิดถึงการ “จิบชา” ในแก้วใบเก่า
ว่าทำอย่างไร...
จึงจะได้ลิ้มรสชาติของชาที่แท้จริง.