รอ... อย่างมีความหวัง

เรา "ทุกข์" เพราะ อะ ไร?

 สาเหตุหนึ่งที่คนเราทุกข์ก็เพราะไม่รู้จักอยู่กับปัจจุบัน  เรามักจมอยู่กับอดีตและหวังไปในอนาคต

  อยู่กับความผิดหวังความไม่พอใจ หรือติดอยู่กับความสุขความสมหวังในอดีตที่ผ่านไปแล้ว

  รวมทั้งอยู่กับความคาดหวังในอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

                   การไม่อยู่กับปัจจุบันดังกล่าว ย่อมนำมาซึ่งความทุกข์ เพราะต้องทุกข์ซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับความผิดหวังความไม่พอใจ

หรืออาจทุกข์เพราะโหยหาความสุขความสมหวังในอดีตที่ผ่านมาแล้วก็ได้ 

ในขณะเดียวกันก็ตั้งความหวังอันสวยหรูไว้ในอนาคตที่ไม่มีทางรู้แน่ว่าจะมาถึงหรือไม่

จนอาจคิดว่าจะมีความสุขได้จริงก็ต่อเมื่อได้บรรลุเป้าหมายดังกล่าวแล้ว

                   บางท่านอาจบอกว่า การจมอยู่กับอดีตที่หอมหวานและวาดหวังถึงอนาคตอันสดใส

ก็ยังดีกว่าการต้องอยู่กับปัจจุบันที่ขมขื่นหรือไม่เป็นที่พอใจ ซึ่งฟังดูเผินๆก็น่าจะใช่ 

แต่ในความเป็นจริงแล้วจิตนั้นเกิดดับเร็วมาก ทั้งความทุกข์และความสุขที่เกิดขึ้นก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว 

เพียงแต่ว่าเรานำมาย้ำคิดครั้งแล้วครั้งเล่า จึงทำให้เกิดความทุกข์ขึ้น ไม่ว่าจะเป็นความทุกข์จากสิ่งที่ไม่น่าพอใจ

หรือจะเป็นความทุกข์ด้วยความติดข้องต้องการในสิ่งที่น่าพอใจก็ตาม

ในขณะเดียวกันการหวังไปในอนาคตก็ทำให้เราต้องฝากความสุขของเราไว้กับเหตุการณ์ที่ยังมาำไม่ถึงตลอดเวลา

โดยบางเรื่องต้องใช้เวลาเกือบทั้งชีวิต ซึ่งพอเกิดขึ้นจริงก็ให้ความสุขสมหวังเพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆ

ไม่นานความรู้สึกดังกล่าวก็ผ่านไปและกลายเป็นอดีตอีกยิ่งเราอยู่กับปัจจุบันได้มากเท่าไร

ความทุกข์ก็จะลดน้อยลงได้มากเท่านั้น เพราะปัจจุบันขณะเกิดดับอย่างรวดเร็ว จะมีจริงก็แต่ทุกข์ทางกาย

เช่นในเวลาที่เจ็บป่วย ซึ่งหากทำใจได้ความทุกข์ที่เหลือส่วนใหญ่ก็เป็นเพียงความทุกข์ทางกาย

อย่างความเจ็บปวดไม่สบายกายหรือความไม่สะดวกเช่น ไม่สามารถเคลื่อนไหว ได้เห็น ได้ยิน ฯลฯ ดังคนปกติ

ส่วนความทุกข์ทางใจที่เกิดจากการคิดนึกไปในอดีตและอนาคตรวมทั้งการปรุงแต่งก็จะบรรเทาลง

ได้ตามกำลังปัญญาของแต่ละคนที่จะีมีสติระลึกรู้ถึงปัจจุบันขณะด้วยความเห็นถูกนั่นเอง