แมงปอ 2 ตัวบนก้านธูป

เขียนโดย : กะว่าก๋า

ในปีนี้ผมต้องไปนั่งเป็นประธานในงานศพถึง 2 งาน
ในระยะเวลาที่ไม่ห่างกันมากนัก
ทั้งสองศพเป็นสามีของพนักงานขายที่ร้าน

คนแรกอายุ 42 ปี
เสียชีวิตจากการขับรถมอเตอร์ไซด์ชนท้ายรถกระบะที่จอดอยู่เฉยๆตรงข้างทาง
เสียชีวิตหลังจากดื่มเหล้า....

คนล่าสุดอายุ 32 ปี
เสียชีวิตหลังจากขับรถมอเตอร์ไซด์ล้มฟาดกับเกาะกลางถนน
เสียชีวิตหลังจากดื่มเหล้า....


...........................................


แมงปอ 2 ตัวนั้นเกาะอยู่ตรงก้านธูปของถังสังฆทาน
ผมนั่งมองมันเกาะก้านธูปแบบไม่ไหวติง
ราวกับจะมานั่งฟังการสวดอภิธรรมในงานด้วย


............................................


เบื้องหลังความตายทั้งสองกรณี
ทิ้งภาระหนักหน่วงให้กับคนที่อยู่เบื้องหลัง

คนแรกลูกสอง...วัยกำลังเรียนทั้งคู่

คนที่สองต้องเป็นม่ายตั้งแต่อายุ 28 ปี
พร้อมภาระคือ ลูกหนึ่งซึ่งกำลังเรียนชั้นประถม 4

หนทางข้างหน้ายาวไกลและไม่ง่ายในการประคับประคองชีวิตที่เหลือ
เพื่อไปสู่ความมุ่งหวังตั้งใจอย่างที่เคยฝันไว้

ในวันที่คนหนึ่งจากไป
แน่นอน...ความฝันที่เคยเต็มปริ่ม ย่อมปริและแตกร้าวลง


...............................................


ในขวดน้ำที่ใช้กรวดน้ำแผ่กุศลให้ผู้ตาย
ผมสังเกตเห็นมดตัวหนึ่งกำลังดิ้นรนเพื่อไม่ให้ตัวเองจมน้ำ
ผมพยายามใช้นิ้วจุ่มลงไปในขวดเพื่อให้มันไต่ขึ้นมา
ปรากฏว่ามันไม่ยอมแตะนิ้วของผม
ผมจึงใช้ปลายปากกาจุ่มลงไปในขวด
สักพักมดตัวนี้ไต่ขึ้นมา
ผมวางมันลงบนเสื่อในศาลา
แล้วพนมมือนั่งฟังพระเทศน์ต่อด้วยอาการสงบ


............................................



ผมไม่ดื่มเหล้ามานานแล้ว
ไม่ดื่มแม้แต่หยดเดียว

เพื่อนสมัยเรียนเคยขอให้ผมดื่ม
ผมบอกว่า
“ต่อให้งานวันเกิดพ่อผม ผมยังไม่ดื่มเลย”
ตั้งแต่นั้นเพื่อนไม่เคยถามดื่มเหล้ากับผมอีกเลย

เวลาไปงานสังคม ผมไม่ดื่มเหล้าเลยแม้แต่แก้วเดียว
ไม่ต้องอ้างธรรมเนียม ไม่ต้องอ้างมารยาท
ผมมีมันมากทั้งสองอย่าง
เซ้าซี้มากๆ ผมอ้างอย่างเดียว
“หมอบอกว่าผมมีโรคประจำตัว ดื่มเหล้าไม่ได้ครับ”


ครั้งหนึ่งเพื่อนผม 8 คน นั่งรถกระบะไปด้วยกัน
เริ่มต้นขับรถด้วยความเมา
จบท้ายด้วยการตาย 7 ศพคาที่ รอดตายเพียงคนเดียว
ในงานศพของเพื่อน....
ผมเห็นความเศร้าที่แม่คนหนึ่งต้องสูญเสียลูกชายคนเดียวของตระกูลไป
น้ำตาที่ไหลแบบ....ร้องแทบขาดใจ


ผมไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องดื่มเหล้า
แต่ผมไม่เคยรู้สึกไม่ดีกับคนที่ทานเหล้า
คุณชอบดื่มก็ดื่มไป แค่อย่ามายุ่งกับผม
ไม่ต้องกลัวว่าผมจะไม่สนุก ผมสนุกได้โดยไม่ต้องดื่มเหล้าสักหยด
คุณอยากดื่มก็ดื่มไป ผมไม่ดื่มและเป็นเพื่อนกับคุณได้
ตราบใดที่เราไม่ล่วงล้ำกล้ำเกิน “พื้นที่ส่วนตัว” ระหว่างกันและกัน


...................................


ผมจำไม่ได้ว่าในที่ประชุมบริษัท
ผมเตือนไปกี่ครั้งแล้วเกี่ยวกับโทษของการดื่มจนขาดสติ
กี่ครั้งกี่คราวที่ผมต้องไปเยี่ยมลูกน้องตัวเองหลังประสบอุบัติเหตุจากการดื่มสุรา
ห้ามจนไม่รู้จะห้ามอย่างไร
บอกจนไม่รู้จะบอกอย่างไร

ใช่...ชีวิตเป็นของเรา
แต่มันก็เป็นของคนที่รักเราด้วย

มีประโยชน์อะไรที่จะมารับรู้ถึงโทษภัยของมันในวันที่ใครบางคนต้องสูญเสีย
แล้วความสูญเสียนั้น...เกือบทุกครั้ง
คุณไม่มีวันทวงโอกาสกลับคืนมาอีกครั้งเพื่อแก้ตัวใหม่ได้เลย


.....................................



แมงปอ 2 ตัวนั้นบินหายไป
หลังจากมรรคทายกขยับถังสังฆทานประเคนแก่พระสงฆ์ที่สวดอภิธรรมในคืนนี้
ผมไม่ทันสังเกตว่ามันบินหายไปไหน
และไม่หวังจะเห็นมันอีก
ไม่ว่าใครจะเป็นรายต่อไปก็ตาม