ความรักซ่อนตัวอยู่ในชีวิต ชีวิตซ้อนอยู่ในความรัก

เขียนโดย : กะว่าก๋า







เมื่อพูดถึง “ความรัก”
สมองมักสั่งงานให้เราจินตนาการไปถึงแต่ความรักเยี่ยงหนุ่มสาวเพียงอย่างเดียว

น่าเสียดายที่ผู้คนมากมายบนโลกนี้
ปล่อยให้ความรักอยู่เหนือเหตุผล

และมองความรักในมิติที่แบนราบ
แค่ “สมหวัง” หรือ “ผิดหวัง”
“ได้มา” หรือ “เสียไป”

 

....................................
 

บ่อยครั้งความรักถูกขีดกั้นไว้ตรงรั้วแห่งการครอบครอง
ถ้าฉันรัก เขาต้องเป็นของฉันทั้งกายและใจ

เมื่อไม่สมหวัง ความรักจึงกลับคล้ายเป็นมีด

ที่กลับย้อนมากรีดเฉือนใจให้บาดเจ็บอยู่ตลอดเวลา

เราไม่ได้เจ็บปวดจากการสูญเสียความรัก
แต่เราเจ็บปวดจากการไม่ได้ครอบครอง
 

...................................
 

หลายครั้งผมเห็นคนบางคน
แม้แต่รักตัวเองยังรักไม่เป็น
แล้วคนแบบนี้จะไปรักใครได้อย่างไร
รักเมื่อไหร่ ก็ต้องทุกข์เมื่อนั้น

เพราะรักนี้ยากนักจักออกแบบให้เป็นไปอย่างใจเราต้องการ

 

......................................
 

คนไข้ซึ่งป่วยเป็นโรคจิตคนหนึ่ง
มีโอกาสได้ออกมาจากโรงพยาบาลโรคจิต
เนื่องจากอาการของเขาดีขึ้นจนเกือบเป็นปกติ

คนไข้ถามหมอว่า
“อีกนานแค่ไหนครับ ผมถึงจะรักใครได้อีกครั้ง ?”
คุณหมอยิ้มแล้วพูดว่า
“เมื่อคุณออกไปจากที่นี่ ไปหาซื้อต้นไม้ต้นเล็กๆมาหนึ่งต้น
แล้วเริ่มลงมือเลี้ยงดูมันอย่างเอาใจใส่
ครบหนึ่งปี...ถ้ามันไม่ตาย
คุณก็สามารถเริ่มต้นรักใครสักคนได้เลยครับ”

 

..................................

 

เราต่างป่วยไข้จากความรักกันอยู่ใช่ไหม ?
จะดีไหมหากลองหาโอกาสเลี้ยงต้นไม้สักต้น
แล้วเฝ้าดูมันเติบโตและงอกงาม
ก่อนคิดที่จะรักใครสักคน .