โรคร้ายซ่อนตัวอยู่ในชีวิต

เขียนโดย : กะว่าก๋า







เราเกิดมาบนโลกนี้พร้อมถังหนึ่งใบ
ถังที่อมโรคและบรรจุเพียบไว้ด้วย “ขี้” ทั้งหลายในร่างกาย….
ขี้ไคล ขี้รังแค ขี้ตา ขี้หู ขี้จมูก ขี้ฟัน
ขี้ตีน ฯลฯ
สารพัดขี้....

ยังไม่นับรวมถึงขี้ต่างๆที่เป็นอาการอันเกิดจากความประพฤติ เช่น
ขี้เกียจ ขี้โมโห ขี้นินทา ขี้ด่า ขี้คร้าน
ขี้โกรธ ขี้งอน ขี้น้อยใจ ขี้เหงา
ฯลฯ

ร่างกายนี้อมขี้ไว้จนเพียบแปล้
แต่เราดันไปนึกทึกทักเอาเองอยู่ตลอดว่า
กายนี้สวยงาม กายนี้หอมกรุ่น
กายนี้สดใส กายนี้คงทน


................................


ลูกน้องคนหนึ่งของผม
ด้วยวัยเพียงสิบเจ็ด
ใครจะเชื่อว่าหญิงสาวที่มีสุขภาพดีมากคนนี้
จะใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์
ลาจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ
ผมยังจำได้ในวันที่เธอเดินมาหาผม
แล้วขอลางาน

“ที่ขาของหนูมันเป็นจ้ำๆค่ะ ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ?”
เธอเปิดให้ผมดูรอยจ้ำเล็กๆที่น่อง
ผมยังคิดว่ามันคงเป็นรอยช้ำอะไรสักอย่าง


หลังจากลางานเธอไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล
หมอตรวจพบรอยช้ำเล็กๆนั่น
แล้ววินิจฉัยอย่างรวดเร็วว่าเธอเป็นโรคร้ายแรง

เธอเข้าโรงพยาบาลในฐานะผู้ป่วย
นอนรักษาตัวอยู่เพียงเจ็ดวัน
แล้วไม่ได้กลับออกมาอย่างคนที่มีลมหายใจ

ตอนที่เธอเดินมาลางานกับผม...
นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้พบเธอ


.........................................


หลายครั้งหลายหน
เราคงมีคำถามในใจว่าทำไมโรคร้ายต้องเกิดขึ้นกับตัวเรา
กับคนที่เรารัก กับคนที่เรารู้จัก
ผมอยากให้คุณย้อนขึ้นไปอ่านย่อหน้าแรกอีกครั้ง

เพื่อตอกย้ำความจริงที่ว่า ร่างกายของเราคือ ถังขี้
ร่างที่บรรจุจนเต็มไปด้วยโรคร้าย เชื้อโรค
และสิ่งเน่าเหม็นทั้งสิ้น

มีสิ่งเดียวที่จะทำให้ร่างกักเก็บอาจมนี้สะอาดได้
คือ การรักษาจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์อยู่ตลอดเวลา

เพราะร่างนี้นอกจากเก็บกักอาจมทุกชนิดไว้แล้ว
ยังเสื่อมไปตามวัย ตามกาลเวลาโดยไม่อาจฉุดรั้ง

มีเพียง “ใจ” เท่านั้นที่ไม่ร่วงโรยไปตามกาลเวลา
มีเพียง “ใจ” เท่านั้นที่อยู่เหนือกาลเวลา อยู่เหนือความเสื่อม
อยู่เหนือการเกิด แก่ เจ็บ ตาย


..................................


ผมเห็นหลายคนที่ป่วย แต่ใจไม่ป่วย
เขายังอยู่ได้อย่างมีความสุข อย่างมีความหวังในชีวิต
และยังทำวันที่เหลืออยู่อย่างเต็มที่ อย่างดีที่สุด

ในขณะที่คนแข็งแรง และครบ 32 ประการบ่นท้อแล้วท้ออีกกับปัญหาที่แก้ไขได้

ผมแค่คิดว่าถ้ามองในมิติเดียวกัน
มนุษย์เราก็ไม่ได้มีอะไรที่ต่างกัน ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร
รวย จน ดำ ต่ำ สูง
มียศถาบรรดาศักดิ์ มีตำแหน่งแห่งหนใหญ่โต
เราไม่ได้มีอะไรที่ต่างกันเลย

ผมเป็นถังขี้
คุณก็เป็นถังขี้
ทุกคนล้วนเป็นถังขี้

นั่นคือความจริงข้อเดียวที่ผมรับรู้.