สอนใจตัวเองก่อน

// ส อ น ใ จ ตั ว เ อ ง ก่ อ น ...  //

ถ้าใจเราโกรธ พูดเหมือนกัน พูดคำเดียวกัน นั่นคือโกรธ 
ถ้าใจเราดี ใจเขาดี คำพูดของเราเป็นประโยชน์ นั่นคือ สอน 
เมื่อเราอยู่ในสังคม สิ่งที่ต้องระวังคือ หากเห็นใครทำผิด 
อย่ายึดมั่นถือมั่นในความรู้สึกและความคิดของตน 
อย่ายินดี อย่ายินร้าย ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน 
พยายามอบรมใจตนเองว่า 
ธรรมชาติของคนเรา มักจะมองข้ามความผิดของตนเอง 
ชอบจับผิดแต่คนอื่น 

มองเห็นความผิดของคนอื่นเหมือนภูเขา 
เห็นความผิดตนเท่ารูเข็ม 
ตดคนอื่นเหม็นเหลือทน 
ตดตนเองเหม็นไม่เป็นไร 
ปากคนอื่นเหม็นเหลือทน 
ปากของตนเหม็นไม่รู้สึกอะไร

เรามักทุ่มใจ ไปอยู่ที่ความรู้สึกนึกคิดของตนเอง 
อย่าเชื่อความรู้สึก อย่าเชื่ออารมณ์ อย่ายินดี ยินร้าย 
พยายามรักษาใจเย็น ใจดี ใจกลาง ๆ 
ปกติเราทำผิดเหมือนกัน เท่ากัน หรืออาจจะมากกว่าเขา 
แต่ความรู้สึกของเรามักจะมากกว่าเขา 
และไม่เห็นความผิดของตัวเองเลยน่ากลัวจริง ๆ 
สังเกตุดู คนที่ขี้บ่น ขี้โมโหว่าคนอื่นทำอะไรไม่ดี ไม่ถูก 
ตัวของเขาเอง คิดดี พูดดี ทำดีไหม....ก็อาจจะไม่ 
เราเองก็เหมือนกัน เมื่อเราเกิดอารมณ์ไม่พอใจ 
อย่าเชื่อความรู้สึกให้ระงับอารมณ์เสีย ทำใจเป็นกลาง ๆ ไว้ 

อย่าเชื่อความรู้สึก 
อย่าเชื่ออารมณ์ 
อย่ายินดียินร้าย 

ธรรมะของพระอาจารย์มิตซูโอะ เควสโก 
วัดสุนันทวนาราม 
บ้านท่าเตียน ตำบลไทรโยค อำเภอไทรโยค จังหวัด 
กาญจนบุรี 
จากหนังสือเหตุสมควรโกรธ....ไม่มีในโลก