ปีกที่ร่วงหล่น

เขียนโดย : กะว่าก๋า








ลอยขึ้นไปบนฟ้า
ปีกความฝันยาวสุดเหยียด
สัมผัสของลมเย็นบาดผิว
แต่ตาจ้องมองไปเบื้องหน้า...
ไม่หวั่นกลัว



ถึงวันหนึ่งที่ปีกร่วงหล่น
ฉันลงเดินบนพื้นดิน
ความงามที่มองลงมาจากเบื้องบนหายไป
แต่เสพชมความงามได้ในมุมมองรอบกาย
ฉันเดินไป...เดินไป
ตาจ้องมองเบื้องหน้า...
ไม่หวั่นกลัว



ปีกที่ร่วงหล่น...
คนเราอาศัยอยู่ในกรอบแกร่ง
เกราะอันแข็งแกร่ง
และกักขังอิสรเสรี


บางขณะที่ใครบอกว่า
ตัวเขาไม่ยึดติดในกรอบ
ฉันแค่คิดว่า...
เขาก็แค่อยู่ในกรอบที่มองเห็น
กับติดอยู่ในกรอบที่เขามองไม่เห็นเท่านั้น


..............................



บนฟ้านั้นลมเย็นพัดพลิ้ว
บนพื้นดินลมเย็นพัดแผ่ว
ในใจฉันบรรจุไว้ซึ่งเรื่องราวมากมาย