เข้าเงียบ

เขียนโดย : กะว่าก๋า

 

แทบไม่มีโอกาส
ที่เราจะได้หยุด
และเงียบ
เพื่อฟังเสียง “ความนึกคิด” ของตัวเรา
อย่างตั้งใจ


แทบไม่มีโอกาส
ที่เราจะได้หยุด
และเงียบ
เพื่อฟังเสียง “หัวใจ” ของตัวเรา
อย่างตั้งใจ


แทบไม่มีโอกาส
ที่เราจะได้หยุด
และเงียบ
เพื่อฟังเสียง “ความรู้สึก” ของตัวเรา
อย่างตั้งใจ


แทบไม่มีโอกาส
ที่เราจะได้หยุด
และเงียบ
เพื่อฟังเสียง “ความต้องการ” ของตัวเรา
อย่างตั้งใจ



......................................



เราปล่อยให้เสียงต่างๆรอบกาย
เข้าครอบงำความคิด หัวใจ
ความรู้สึก และความต้องการที่แท้จริงของเรา
เราละเลยแม้กระทั่ง “ตัวเอง”
เพียงเพราะหวังสร้างความพึงพอใจให้กับคนที่อยู่รอบข้างตลอดเวลา
เราแคร์ทุกคน
แต่ไม่เคยแคร์ตัวเอง



..........................................



ท่ามกลางผู้คนมากมาย
ท่ามกลางเสียงดังหลากหลาย
ทั้งเสียงก่นด่า สบถหยาบคาย
เสียงรถรา เสียงนกร้อง เสียงน้ำไหล เสียงลมพัด
เสียงหมาเห่า เสียงแม่ค้าเรียกลูกค้า
เสียงเจ้านายสั่งงาน เสียงลูกน้องสอบถาม
เสียงแม่พูดอยู่ข้างหู เสียงพ่อถามเรื่องงาน
เสียงเพื่อนถามไถ่ทุกข์สุขทางโทรศัพท์
เสียงคำชมระรื่นหู เสียงนินทาที่อยู่ลับหลัง
เสียงคนขายประกัน เสียงคนร้องไห้ในงานศพ
เสียงเพลงจากเครื่องเสียง เสียงพิธีกรรายการโทรทัศน์
ฯลฯ


ท่ามกลางเสียงต่างๆเหล่านี้
ฉันตัดสินใจ “เข้าเงียบ”

อยู่ท่ามกลางเสียง
แต่ไม่สนใจสรรพเสียง


“ความเงียบ” อันเป็นที่สุดของความสงัดเงียบ
เกิดขึ้น และ สวยงาม.....


...............................................



ฉัน “เข้าเงียบ” จนพอใจ
จึงได้ออกมาอยู่ท่ามกลางสรรพเสียงเหล่านี้อีกครั้ง
แต่ด้วยความเบิกบาน.....