การล่วงประเวณีก้อนหิน

เขียนโดย : กะว่าก๋า







ก้อนหินก้อนนั้นนอนนิ่ง
ไม่ไหวติง....
แม้นพายุพัดโหมกระหน่ำ
แม้นแสงแดดแผดเผา
แม้นน้ำใสไหลผ่าน


................................



ใจหญิงสาวแข็งแกร่ง
กลับถูกไฟรักแผดเผา
ละลายร่างด้วยรสแห่งถ้อยคำฉ่ำหวาน
พลิ้วพรมทุกซอกหลืบอารมณ์ด้วยคำมั่นสัญญา

โอ้....อนิจจา
แค่สัญญาลวงหลอก แค่คำโป้ปดลวงลม


.................................



กี่หยดน้ำตารินรด
แม้หินผาศิลาแกร่งยังแตกร่อนผุพัง
ซัดซากหัวใจให้แหว่งวิ่น


......................................



หิน...ไม่ว่าแตกบิ่นเพียงไรยังคงเป็นหินมิใช่หรือ
น้องสาวของฉัน…..
พรหมจรรย์แค่เพียงสิ่งสมมติ
ดังชีวิตที่ต้องคืบคลานเข้าสู่วันใหม่ตลอดเวลา


ความดีงามแห่งจิตใจนั้นต่างหาก
ที่เป็นดั่งโซ่ทองคล้องใจให้ชายยินยอมมอบใจถวายชีวิตให้
หาใช่เยื่อบางๆ ณ ที่นั่นไม่



.........................................



ก้อนหินก้อนนั้นนอนนิ่ง
ไม่ไหวติง....
แม้นพายุพัดโหมกระหน่ำ
แม้นแสงแดดแผดเผา
แม้นน้ำใสไหลผ่าน


ก้อนหินยังคงเป็นก้อนหิน
ไม่ว่ามันจะแตกหักแหว่งวิ่นสักเพียงใด
คุณค่าของหินผาคือความกล้าแกร่ง
คุณค่าของหญิงคือความดีงามแห่งจิตใจ
หาใช่เรือนกายไม่....


ชายที่รักเธออย่างหมดใจ
เขาจะกล่าวกับเธอเช่นนั้น

ชายที่เห็นคุณค่าของเธอ
เขาจะภูมิใจที่เธอเป็นคนดี ไม่ใช่เป็นคนงาม


ความดีของหญิงที่ทำให้ชายคนหนึ่งกล้าพูดว่า
เขาอยากใช้ชีวิตที่เหลือทั้งหมดกับเธอ
ไม่ว่าเธอจะแก่ลงไปทุกวัน ไม่ว่าเธอจะหง่อมลงไปทุกปี

เขาจะรักเธอ เพราะเธอคือคนที่เขารัก
และเธอรักเขา เพราะว่าเขารักเธอ.