ความเศร้าสร้อยของสรรพสิ่ง

เขียนโดย : กะัว่าก๋า








ใบไม้กลางป่าสูง
กำลัง
เปลี่ยนสี


ใบไม้ใบนั้น
กำลังปลิดขั้ว
หล่นร่วงลงสู่ดิน


นกตัวนั้น
ส่งเสียงเพรียกร้อง
อันหงอยเหงาเศร้าสร้อย


เมื่อมันคิดถึง
ฤดูกาล
ที่กำลังผันผ่าน


เศร้าที่ไม่อาจยึดครอง
ความงาม
อันไม่จีรังยั่งยืน



ดำรงอยู่
และ
สูญสลาย



สรรพสิ่ง
เศร้าสร้อย
แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป.