แมลงวัน แมว งู และชายตาบอด

เขียนโดย : กะว่าก๋า








1.

แมลงวันถามข้าพเจ้าว่า
“ท่านกำลังทำอะไรอยู่ ?”
ข้าพเจ้าตอบว่า
“ข้ากำลังนั่งเพ่งมองชีวิต”
แมลงวันได้ฟังคำตอบจึงบินจากไป...



2.

แมวน้อยนั่งฟังบทสนทนา
ก่อนแทรกคำถามสั้นๆขึ้นมาว่า
“อะไรคือคำสั่งสอนอันประเสริฐ ?”
ข้าพเจ้ายิ้มและพยายามหาคำตอบที่ดีที่สุด
พลันแมวน้อยทำสีหน้าเบื่อหน่ายการรอคอย
และเดินจากไปโดยที่ข้าพเจ้าไม่ทันทักท้วง



3.

งูชรานอนขดตัวอยู่ข้างเสาบ้าน
ดวงตาจ้องมองเขม็งมายังข้าพเจ้า
คล้ายพยายามรีดเค้นคำตอบที่แมวน้อยถามไว้
ข้าพเจ้าพยายามนั่งนึกคำตอบอย่างใจจดจ่อ



4.


พลันข้าพเจ้ารู้คำตอบ.......

“หยุดความคิดก่อนฟุ้งซ่าน
หยุดความรู้สึกก่อนพลุ้งพล่าน”

ข้าพเจ้าอาจเป็นเพียงแค่ชายตาบอด
แต่สติปัญญาของข้ามิได้โฉดเขลา


เนื่องจากข้าพเจ้าตาบอด
จึงมิอาจรู้ได้ว่าคู่สนทนาของข้าคือใคร

ข้าพเจ้าได้แต่ตั้งคำถาม ---
ถามตอบตัวเอง….


สิ่งที่ข้าพเจ้าสนใจมากที่สุด
คือ ลมหายใจเข้าออกของตัวเอง


สิ่งที่ข้าพเจ้าเฝ้าระมัดระวังมากที่สุด
คือ ความคิดของตัวเอง


สิ่งที่ข้าพเจ้าระแวดระวังมากที่สุด
คือ ความรู้สึกในทุกขณะจิตของตัวข้าพเจ้าเอง



5.


เมื่อคิดได้ดังนี้
แม้นข้าพเจ้าตาบอด
แต่กลับมองเห็นทุกสรรพชีวิตรอบตัว

ข้าพเจ้าตาบอด
แต่ใจของข้าพเจ้ามิได้บอดใบ้


และชีวิตของข้าพเจ้า...
กลับสว่างโพลง.