การมาเยือนของปวงเทพและการเดินทางของเหล่าโหราจารย์

เขียนโดย : กะว่าก๋า







เทพองค์นั้นมาเยือน
แล้วจากไป…..
พร้อมคำอธิษฐานที่ไม่มีวันเป็นจริงของมนุษย์


มนุษย์ผู้บอดใบ้
ร้องขอ.....
แต่ไม่เคยลงมือกระทำสิ่งใด


เทพส่ายหน้า
ขี้เกียจ มักง่าย
โลภมาก และไม่รู้จักพอ


ยกมือไหว้
แล้วร้องขอ
รอหวังว่าสิ่งที่ตัวเองอธิษฐานจะเป็นจริง



...........................................



แล้วโหราจารย์
ก็เป็นใหญ่ในแผ่นดิน
ด้วยคำทำนายอันแม่นยำ


ทั้งย้อนอดีต
กำหนดปัจจุบัน
หยั่งรู้อนาคต


คนนี้ดวงดี
คนนี้ดวงดับ
โปรดฟังคำของโหราจารย์ผู้หยั่งรู้ดินฟ้า


มนุษย์ขี้เหม็น
ไร้ที่พึ่งพิง อ่อนแอ ขลาด
หวาดกลัวต่อสิ่งที่ยังมาไม่ถึง


แล้วมนุษย์ก็ตกเป็นทาสของคำทำนาย
เดินซ้ายป่ายขวาตามชะตากรรมของลมปาก
ทั้งที่ขาก็ขาของเรา...


โหรคนแรกบอกว่า “รู้ก่อนจะได้เตรียมรับมือ”
โหรอีกคนบอก “ชะตากรรมเปลี่ยนแปลงไม่ได้”
อีกคนบอก “รู้แล้วจะได้หาวิธีผ่อนหนักเป็นเบา”


ฉันก็ทายได้ ทายแม่นกว่าโหรสำนักไหนๆ
คำทำนายที่แม่นยำของฉัน คือ
ทุกคนบนโลกนี้…ล้วนต้องตาย




.............................................



การเดินทางมาเยือนของเทพองค์นั้นองค์นี้
นำมาซึ่งความงมงาย
และความอ่อนแอของคนในชาติ

เราตกเป็นเหยื่อของความหวัง
ถูกทำให้กลายเป็นคนที่หวังรอการพึ่งพาเจือจานตลอดชีวิต
แล้วก็ไม่รู้จักลุกขึ้นมาต่อสู้ในสิ่งที่ตัวเองวาดหวัง


หมดเทพองค์นี้
เดี๋ยวองค์ใหม่ก็เดินทางมาสูบเงินในกระเป่า
แลกกับความเชื่อปลอมๆว่า “มีกูแล้วไม่จน..รวยแบบไม่มีเหตุผล”



................................................



การเดินทางมาเยือนของโหราจารย์หลากสำนัก
นำพาชีวิตคนในชาติให้งมงาย สับสน
ทั้งคนร่ำรวย ทั้งยาจก ล้วนเชื่อถือคำทำนาย


ถ้าเช่นนั้นประเทศชาติคงไม่ต้องการคนดีมีความสามารถ
เราควรเชิญหมอดูผู้หยั่งรู้
ขึ้นปกครองประเทศเสียเลย



…………………………………………….



สิ่งสมมติ
ย่อมเป็นสิ่งสมมติ
ไม่เปลี่ยนแปลง


พระเจ้าอยู่ในตัวฉัน
ตัวฉันเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า
เมื่อฉันเคารพธรรมชาติและอยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างกลมกลืน



คิดดี พูดดี ทำดี.....ทำตัวเองให้ดี
ชนิดที่ก้มกราบตัวเองได้
เช่นนี้แล้ว...เธอยังต้องไปหวังพึ่งพิงสิ่งใด.