รูปวาดสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของกะว่าก๋า 2

รูปวาดสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของกะว่าก๋า 2

ชื่อรูป - เรากำหนด
สีหมึกบนกระดาษ ปีพ.ศ.2539
 

ผมมักทบทวนความเชื่อของตัวเองด้วยถ้อยคำสั้นๆ
และรูปแบบจุ่มสีทีเดียว แล้วก็วาดเพียงครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น

เวลาต่อมาผมถึงรู้ว่านี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมชอบเขียนงานแบบ
one stroke brush คือ จุ่มหมึกหนึ่งครั้ง แล้วก็ลากพู่กันเพียงครั้งเดียว

ในช่วงหนึ่งกลั้นลมหายใจ


 

ชื่อรูป - หมาสีแดง
หมึกบนกระดาษ ปี 2538

รูปนี้วาดตอนตีสองครึ่ง
ผมทะเลาะกับอาจารย์
ทะเลาะกับเพื่อน

ผมนั่งคิดถึงอารมณ์ตัวเองตอนนั้น
ตอนที่ผมเกลียดคนทั้งโลก
แล้วก็เกลียดตัวเอง

มารู้ตอนโตและเวลาผ่านมานานว่า

แท้ที่จริงแล้วก่อนที่ผมจะโกรธใครนั้น
ผมควรถามตัวเองให้มากๆว่า

ทำไมเข้าต้องมาเข้าใจเรา
ทำไมเราไม่เข้าใจเขาบ้าง










ชื่อรูป - กาม
หมึกบนกระดาษ ปีพ.ศ.2541
 

ผมนั่งมองดูเพื่อนร่วมชั้น
ที่ใช้ชีวิตเหมือนผัวเมีย กลางคืนมีเซ็กซ์
กลางวันแต่งตัวไปเรียน
แล้วก็ตั้งคำถามว่านั่นคือ ความรัก หรือแค่ เซ็กซ์








ชื่อรูป - รักระหว่างกัน
หมึกบนกระดาษ ปีพ.ศ.2539


ผมนั่งมองเห็นเพื่อนบางคนเปลี่ยนคู่นอนเร็ว
ยิ่งกว่าเปลี่ยนกางเกงใน
บางคนเล่าให้ผมฟังว่า เขามีคู่นอนพร้อมกันทีเดียว 3 คน
ผมถามว่า "มีสักคนที่รักมึงจริงมั้ย"
เขาเงียบ.....







ชื่อรูป - กามอารมณ์
หมึกบนกระดาษไข ปีพ.ศ.2539



ความรักในวัยเรียนสร้างปัญหาให้มาก
เพื่อนหลายคนไปไม่ถึงฝั่ง เพราะมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้
หลายคนทำให้มันดูยิ่งใหญ่ เหมือนชีวิตขาดมันไม่ได้
ผมเฝ้ามองดูเงียบๆ....
บางทีชอบตั้งคำถามให้เพื่อนๆตอบ
ว่าพวกเค้ารู้จักมันดีแค่ไหนกับ "ความรัก"
แถมตัวเองก็โดนย้อนเอาบ้างว่า
"มึงไม่เคยมีจะรู้ได้ยังไงว่าความรักดียังไง"
อืมมม.....ผมก็ไม่รู้จะตอบมันยังไง

แต่พอจบมาไอ้ที่ว่ารักนักรักหนา
ก็เลิกราไปจนหมด ไม่มีคู่ไหนที่รักกันยืดยาวเลยแม้แต่คู่เดียว

เสียดายที่ผมไม่ได้เจอเพื่อนเก่าๆอีกเลย
ไม่งั้นคงได้ถามกันอีกครั้งว่า
"แล้วรักแท้ของพวกมึงไปอยู่ไหนกันหมดล่ะ ?"










ไม่มีชื่อรูป
ปากกาบนกระดาษ ปีพ.ศ.2543

 

เพิ่งเรียนจบและทำงาน
ผมผูกพันกับวงกลมโดยไม่มีเหตุผลว่า "ทำไม"
เพียงแต่สังเกตว่าหลายรูปที่วาดมา
มักมีวงกลมเข้าไปเกี่ยวข้องไม่มากก็น้อย