ตัวตนที่เปลี่ยนไป 1

ตัวตนที่เปลี่ยนไป 1

ผมเคยเล่าให้ฟังว่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
ผมรู้สึกเจ็บปวดกับการเรียนการสอนที่นั่น
และมันกลายเป็นรูปที่ผมวาดอยู่บ่อยครั้งมาก นั่นคือรูปเด็ก
ที่มีแววตาก้าวร้าว เก็บกด เจ็บปวด
รูปนี้ยังติดตามผมแม้จบออกมาหลายปี
ทุกครั้งที่นั่งลงและอยากวาดรูป รูปเด็กจะถูกวาดโดยอัตโนมัติ
ผมสังเกตดูแม้แต่ตอนไปเที่ยว อยู่บนเครื่องบิน อยู่ในห้องสัมมนา

รูปนี้เป็นรูปแรกที่ผมวาดเสมอ

กับอีกรูปคือรูปกล่องสี่เหลี่ยมที่วางซ้อนๆกันเป็นจำนวนมาก
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมเบื่อการวาดรูป

และวางพู่กันไปเลย 7-8 ปี ไม่วาดถ้าไม่จำเป็น

ผมนำรูปนี้มาลงในบล็อก พร้อมเขียนเล่าเรื่องประกอบไปด้วย
มีคำถามจากเพื่อนในบล็อกถามว่า

"แล้วเด็กคนนี้ในปัจจุบันหน้าตาเป็นอย่างไร ?"

เป็นคำถามจากคุณ I am just fine .....
คำถามนี้ทำให้ผมอยากนั่งลง แล้วก็วาดรูป........
ผลที่ได้คือรูปเหล่านี้ครับ




 

รูปนี้เป็นรูปแรกที่เขียนครับ
ผมนั่งลงแล้วปล่อยให้ใจทำงาน
ค่อยๆเขียนโดยไม่ร่างดินสอเลย ใช้ปากกาสักหลาดเขียนตามที่ใจคิด
จบออกมาเป็นรูปนี้ 10 กว่าปีที่ผ่านมาผมเปลี่ยนไปมาก
จากคนเก็บกด ก้าวร้าวในสายตาเพื่อนๆและอาจารย์
ผมเย็นลง...เดินช้าลง
มีความสุขกับชีวิตมากขึ้น
 

แล้วรูปต่างๆเหล่านี้ก็หลั่งไหลออกมา
ผมรู้สึกว่ารูปเหล่านี้กำลังเยียวยาความรู้สึกด้านในของผมไปด้วย
ในขณะที่ผมวาด