:: กะก๋าแนะนำหนังสือ : ไก่ใส่พลัม ::

:: กะก๋าแนะนำหนังสือ ::




:: ไก่ใส่พลัม ::




เขียนโดย : Marjane Satrapi
แปลโดย : ณัฐพัดชา


















“เสียดเย้ย ถากถาง และขันขื่น !!!”



งานการ์ตูนทุกเล่มของมาร์จอเน่ ซาทราฟิ
นักวาดการ์ตูนหญิงชาวอิหร่านทำให้ผมรู้สึกกับผลงานของเธอเช่นนี้เสมอ

ผลงานทั้งสามเล่มที่ผ่านไป Persepolis เล่ม 1 , Persepolis เล่ม 2 และ เย็บปากถากร้าย
เป็นผลงานการ์ตูนกึ่งประวัติส่วนตัวที่เธอเลือกหยิบแง่มุมทางความคิด
นำเสนอผ่านลายเส้นขาวดำอันเรียบง่ายแต่มีเสน่ห์อย่างมากมาย























มาร์จอเน่เกิดในอิหร่านในยุคสมัยของการเปลี่ยนผ่านทางการเมือง
ระบอบการปกครองที่เข้มงวด สังคมและวัฒนธรรมที่ผู้ชายเป็นใหญ่
การกำหนดวิธีคิด ความเชื่อทางทางศาสนา
ทำให้เธอรู้สึกแปลกแยกในตัวเอง
ยิ่งเมื่อเธอมีโอกาสได้ออกไปเรียนต่อยังต่างประเทศ
นั่นเป็นการเปิดประตูความคิดของเธอให้กว้างไกล ล้ำยุคสมัย
และท้าทายความเชื่อของผู้คนในอิหร่าน
ซึ่งบางครั้งก็รับไม่ได้กับวิธีคิดและวิธีการแสดงออกของเธอ


การ์ตูนของเธอจึงไม่เคยตัดสินถูกผิดดีชั่วในตัวมนุษย์
หากแต่ค่อยๆเล่าบรรยายและนำเสนอมุมมองความคิดของเธอ
ด้วยการยั่วล้อ ท้าทาย ถากถางและเสียดเย้ย
แนวความคิดเก่าและแนวความคิดใหม่ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอ






















ผลงานเล่มล่าสุด จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์กำมะหยี่
แปลโดย คุณณัฐพัดชา

“ไก่ใส่พลัม” เป็นการ์ตูนที่นำเสนอมุมมองความรัก
ผ่านมุมมองของตัวละครที่ชื่อ นัสเซอร์ อาลี ข่าน
นักดนตรีชื่อดังผู้มีศักดิ์เป็นลุงของเธอ


เรื่องราวย้อนไปในปี คศ. 1958



อาลีข่านผู้มีอดีตฝังใจกับคนรักเก่าของเขา
ฟางเส้นสุดท้ายของชีวิต
คือ การที่ภรรยาของเขาได้ทำลาย “การ์”
เครื่องดนตรีพื้นเมืองอิหร่านของเขา


อาลีข่านใช้เวลาหลายวันในการออกหาซื้อการ์ตัวใหม่
แต่ไม่ว่าการ์ตัวไหนก็ไม่อาจทดแทนการ์ตัวโปรดของเขาได้

เขาเสียใจมากจนคิดฆ่าตัวตาย....

























เรื่องราวดำเนินไปพร้อมกับความรักอันลึกซึ้งในวัยเด็กของเขา
เขาหลงรักอิเรนเพื่อนสมัยเรียน
แต่พ่อแม่ของเธอรังเกียจเขาเพราะอาชีพนักดนตรีในอิหร่านนั้น
เป็นเพียงอาชีพที่เลื่อนลอยและไม่มีความมั่นคงใดใด

ในขณะเดียวกันนาฮีดผู้ซึ่งกลายเป็นภรรยาของเขา
กลับแอบปลื้มและหลงรักอาลีข่านเช่นเดียวกัน
แม้รู้ดีว่าเขาไม่เคยเหลียวแลเธอเลย
เพราะใจของอาลีข่านมีเพียงอิเรนคนเดียวเท่านั้น


แม้จะแต่งงานและมีลูกถึงสองคน
แต่ชีวิตรักก็ไม่เคยมีความสุขอย่างแท้จริง
เพราะอาลีข่านไม่เคยลืมคนรักเก่าได้เลย
เขารักอิเรนเหมือนการ์ตัวโปรดที่ผูกพันลึกซึ้งมาก
มากจนไม่อาจหาสิ่งใดมาแทนที่ได้...


วันที่นาฮีดกับอาลีข่านทะเลาะกันนั้น
นาฮีดจับการ์ของเขามาทำลายทิ้งด้วยความโกรธ
นั่นคือฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้อาลีข่านตรอมใจ
จนที่สุด...เขาตัดสินใจฆ่าตัวตาย


เขาอดข้าว อดน้ำ
ฝังตัวเองอยู่ในห้องด้วยความตรอมใจ
พร้อมกับจมอยู่กับห้วงทุกข์ทั้งเรื่องของความรักที่ไม่สมหวัง
และเครื่องดนตรีสุดหวงแหนที่ถูกทำลาย....


ที่สุดแล้ว....เขาก็ตายสมใจ

















การ์ตูนขาวดำของมาร์จอเน่ยิ่งดูยิ่งน่าหลงใหล
เธอเรียบเรียงเนื้อหาได้อย่างไหลลื่น
ค่อยๆเปิดเปลือยอารมณ์ของคนที่ตกอยู่ในหล่มหลุมความรักอย่างอาลีข่านได้อย่างหมดจด



บางครั้งที่เราได้รับรู้เรื่องราวความรักของคนอื่น
เรามักใช้ตัวเราเป็นจุดหมุนของใจกลางจักรวาล
แล้วก็พิพากษาคนๆนั้นว่าถูก ผิด ดี ชั่ว
โดยใช้มุมมองและความเชื่อทางศีลธรรมของเราเป็นบรรทัดฐาน


แต่ในความรักมีความซับซ้อนซ่อนเงื่อนปมเสมอ



รักที่ดูว่าหลงผิดคิดร้าย
อาจมีแง่งามที่จริงใจซ่อนอยู่

รักที่ว่าหวานหยดย้อย
อาจซ่อนความลวงหลอกลวงโลกไว้ก็เป็นได้ใครจะรู้




อาลีข่านเลือกความตายเซ่นสังเวยความรักที่ไม่สมหวังของเขา

แต่ใครจะรู้เล่า...
ว่าสิ่งนี้ผิดหรือถูกในสายตาใคร