:: กะก๋าแนะนำหนังสือ : เขาปลูกบทกวีบนกลีบดอกไม้ ::

:: เขาปลูกบทกวีบนกลีบดอกไม้ ::




เขียนโดย : สิริพันธุ์ สุนทรวิจิตร

แนะนำหนังสือโดย : กะว่าก๋า


































มีคนเคยบอกว่า

“เมื่อใครคนหนึ่งตกหลุมรัก เขาจะกลายเป็นกวี”

กวีมิได้สงวนไว้เฉพาะคนช่างเพ้อฝัน จินตนาการล้ำเลิศ
เป็นนายแห่งภาษา หรือเป็นผู้ประดิษฐ์ถ้อยคำเลิศหรูในสวนอักษร


แต่ “ความเป็นกวี” อยู่ในทุกผู้ตัวคน
คนผู้มองเห็น “ความงาม”
และ แสดงความงามนั้นออกมาด้วยความ “จริงใจ”















เขาปลูกบทกวีบนกลีบดอกไม้
คือ ความเรียงว่าด้วยเรื่องราวพันธุ์ไม้หลากหลายในสวน
หากว่าไม้เลื้อยต้องการหลักเพื่อใช้เกาะเกี่ยวส่งต้นเองขึ้นไปรับแดดอุ่นยามเช้า
ตัวอักษรและเรื่องราวทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้
ก็คล้ายจะเกาะเกี่ยวเรื่องราวของดอกไม้ไปพร้อมๆกับความรัก
ความอบอุ่น ความผูกพันในครอบครัวๆหนึ่ง

























บางคนปลูกดอกไม้เพื่อชื่นชมความงามของดอกสวย
บ้างเก็บกินดอกผลของต้นไม้ต้นนั้น
แต่บางคนปลูกต้นไม้...เพียงเพราะมันเป็นต้นไม้ที่คนรักของเขาชอบ


การหยอดเมล็ดลงไปในดิน ฟูมฟัก
ดูแลรดน้ำพรวนดินต้นไม้ต้นหนึ่ง
ไม่ต่างอะไรกับวิธีดูแลเอาใจใส่คนที่เรารัก























สวนอักษรของคุณสิริพันธุ์จึงอบอุ่นไปด้วยตัวอักษรสวยๆ
และเรื่องราวที่กรุ่นกลิ่นหอมในความรู้สึก

บางเรื่องเล่าน่ารัก บางเรื่องเล่าน่าคิด
และบางเรื่องอย่างเรื่อง “คำให้การของดอกมะลิ”
ทำให้ผมน้ำตารื้นและสะเทือนใจไปกับเรื่องเล่าท่ามกลางการจากลาพลัดพราก....

















กวีมิจำเป็นต้องบรรทุกความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลของเขาด้วยตัวอักษรเท่านั้น
บางครั้งคนเราขีดเขียนบทกวีด้วยการลงแรงลงใจ ด้วยหยาดเหงื่อ
ด้วยการฟูมฟักรักษาต้นไม้ต้นน้อยจากเมล็ด สู่การเติบโต
จนถึงวันจากลา....



บางทีที่กลีบดอกไม้นั้น...
อาจจะมีถ้อยคำแห่งรักโปรยปรายด้วยภาษากวีอันลึกซึ้ง
ซึ่งขีดเขียนขึ้นด้วยความเอาใจใส่ การทะนุถนอม
และการโอบกอดความทรงจำด้วยความรักอันละมุนละไมนั่นเอง