:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - ดีไซน์รัก :: { ว่าด้วยเรื่องของความรัก : ตอนที่ 1 }
:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - ดีไซน์รัก ::
{ ว่าด้วยเรื่องของความรัก : ตอนที่ 1 }
เขียนโดย : OSHO
แปลโดย : ดร.ประพนธ์ ผาสุขยืด
โอโชเป็นคล้ายกับศาสดา
เขาเป็นนักปรัชญาผู้ช่ำชอง เป็นนักพูดที่เก่งกาจ
เป็นนักโน้มน้าวความคิดของผู้คน
เป็นผู้นำทางปัญญาของผู้คนมากมายมหาศาล
บางคนศรัทธาเขาราวกับเทพเจ้า
แต่หลายคนเกลียดชังเขาราวซาตาน
แต่ไม่ว่าใครจะมองเขาอย่างไร
โอโชได้ส่งผ่านความคิดที่ดีมากมาย (และที่อันตรายด้วย)
สู่สังคมผ่านการเทศนา ปาฐกถามากมายหลายวาระ
ในเมืองไทยมีหนังสือแปลของโอโชอยู่หลายเล่ม
ผมเองอ่านหนังสือของโอโชเกือบทุกเล่ม
ชอบอยู่หลายประโยค เห็นด้วยกับหลายแนวคิด
(ที่ไม่เห็นด้วยก็ย่อมมีเป็นธรรมดา)
นี่เป็นหนังสืออีกเล่มที่น่าสนใจ
บางเวลาเซ็กส์ทำให้เราปลดปล่อยความอยากตามธรรมชาติ
แต่เมื่อไหร่ที่เราถูกเซ็กส์เข้าครอบงำ
เซ็กส์จะทำให้เราหื่นกระหายและเจ็บปวด
จากความไม่รู้จักอิ่มและพอ
แม้จะรู้ดีว่าในความรัก
นั้นซ่อนซ้อนไปด้วยความจริงและความลวง
ความสุขสมและความเจ็บปวด
แต่เรามักละเลยความจริงข้อนี้ไป
เมื่อไร้รัก...เราคาดหวังคนรักที่เลิศเลอ
เมื่อมีรัก....เราปรารถนาความรักที่สมบูรณ์แบบ
น่าแปลกใจไหม
เราเองยังไม่เคยเป็นคนที่สมบูรณ์แบบได้เลย
แต่กลับเรียกร้อง”ความสมบูรณ์แบบ” นี้จากคนที่เรารัก
แล้วความรักคืออะไร ?
ที่สุดแล้ว...
ความรักอาจเป็นเพียง
การยอมรับความจริงอันน่าเจ็บปวดเท่านั้นเอง
เวลาเรามองคนรัก
เราเห็นราคะ
หรือเห็นความรัก
ถ้าเราเห็นราคะ
คนรักของเราคือการครอบครอง
แต่ถ้าเรามองเห็นความรัก
คนรักของเราคืออิสรเสรีที่จะมองไปยังทิศทางเดียวกัน
แม้มิอาจเดินเคียงข้างกัน
เช่นเดียวกัน
ถ้าความรักคือดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอม
ความกลัวก็คือหนามแหลม
ที่พร้อมจะทำให้ใครก็ตามที่เดินเข้ามาต้องเจ็บปวด
เรารักใครด้วยความกลัวไม่ได้จริงๆ
ถ้าเขาหมดใจหมดรัก
ถึงวันหนึ่งเขาก็ต้องไป
ไม่ว่าเราจะพยายามรั้งและฝืนเพียงใด
การเก็บคนที่ไร้เยื่อใยไว้ในหัวใจ
ก็เหมือนการปล่อยดอกไม้ให้เหี่ยวเฉาโรยราคาต้น
แล้วเราไม่ตัดทิ้ง
แถมยังเลือกเก็บหนามแหลมไว้ทิ่มแทงหัวใจตัวเองตลอดเวลา
เมื่อความรักกลายเป็นหน้าที่
ความปรารถนาอันลึกล้ำก็โบกโบยบินไปพร้อมกับความพิศวาส
ถ้าเรารักใครสักคนอย่างลึกซึ้ง
การร่วมรักจะเป็นมากกว่าการหลับนอน
และการปลดปล่อยอารมณ์ความใคร่
ถ้าเรารักรอยยิ้มของคนรัก
ถ้าเรายังเห็นใครคนนั้นน่ารักเหมือนวันแรกที่รู้จัก
การร่วมรักจะไม่เป็นเพียงหน้าที่
แต่จะเป็นการเติมอารมณ์ความรู้สึกที่ผูกพันลึกซึ้งร่วมกัน
ตลอดไป
เราอาจโดดเดี่ยวแต่ไม่เดียวดาย
ขอเพียงในใจเรามีความรัก
แม้ไม่ได้อยู่เคียงข้างกันแล้ว
หากเยื่อใยยังมี สายใยยังผูกพัน
แม้คนรักของเราจะจากไปไกลแค่ไหน
ก็จะไม่ไกลเกินกว่าความห่วงหาจะนำเขาหรือเธอกลับมา
อิสรภาพเดียวที่ความรักจะมอบให้เราได้
คือ การยอมรับความเป็นจริง
ในโมงยามที่เราสองคนต้องพรากจากกัน
กล่องความคิดเห็น
การแสดงความคิดเห็นเปิดสำหรับสมาชิกเท่านั้น
ลงชื่อเข้าระบบสมาชิก หรือ สมัครสมาชิกใหม่