:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องแหม่ม ::

ให้อภัยได้แต่ไม่ลืม
เค้าเรียกว่าให้อภัยหรือผูกใจเจ็บหรือเปล่าค่ะคุณอ้ายก๋าราณี



คำถามโดย : คนไม่เจียม..
 

******************************




ในลำธารนั้น....
น้ำไหลโกรกเชี่ยวกรากรุนแรง
สายน้ำพัดพาดินโคลนไหลเลาะลงมาด้วย
รวมตัวเข้ากับสายน้ำจนกลายเป็นน้ำสีขุ่นข้น


เราจะทำให้ตะกอนนอนก้น
และกลายเป็นน้ำอันใสแจ่มได้อย่างไร.....



ทางเดียว คือ ต้องหาแก้วใบเล็กมาหนึ่งใบ
เพื่อตักน้ำจากลำธาร
แล้ววางทิ้งไว้จนกว่าน้ำสีขุ่นนั้นจะตกตะกอน



..........................

 

โคลนที่ตกตะกอนเปรียบเหมือนความโกรธเกลียดที่เกิดขึ้นในใจเรา
ใจเราไม่ต่างอะไรจากแก้วน้ำและน้ำในแก้ว

น้ำที่ใสในแก้ว
หากโดนเขย่า ตะกอนก็กลับขุ่นมัวอีกครั้ง
น้ำใสกลายเป็นน้ำขุ่น

ยังมิพักกล่าวถึงการนำน้ำในแก้วเทกลับคืนสู่ลำธารอันเชี่ยวกรากบ้าคลั่งอีกครั้ง
ด้วยความโกรธเกลียดและใจที่ไม่ให้อภัยใคร

 

..........................

 

ทางเดียวที่จะให้อภัยคนได้
คือ การนำโคลนออกจากแก้ว


ด้วยวิธีใดนั้น…..


ด้วยปัญญา....





.......................................

 

ให้อภัยแต่ไม่ลืม


เราไม่จำเป็นต้องลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
เพราะบางอย่างคือ “บทเรียน” ในความทรงจำของเรา
มันคือ “เข็มทิศ” ที่ชี้นำความคิด ความเชื่อ และความรู้สึกของเรา
หลังผ่านความเจ็บปวดจากการถูกหักหลัง การทำร้ายจิตใจ ฯลฯ

มันทำให้เรารู้ว่าในความเป็นคน
ถึงที่สุดแล้ว.....
เขาก็ไม่ได้เกิดมาเพื่อทำทุกอย่างอย่างที่เราพอใจ
หากแต่เขามีความเชื่อ มีวิธีคิดในแบบของเขา
ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างที่เราต้องการ


เรามักตั้งคำถามว่า

“ก็แล้วถ้าอย่างนั้น...ทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องทนยอมและให้อภัยกับคนๆนั้นตลอด”

 

.........................................

 

“ผูกใจเจ็บ”

เงื่อนปมเดียวที่เราต้องทำหลังจากการให้อภัย
นั่นคือการคลายปมของความรู้สึกนี้

อภัย....แต่ไม่ลืมในสิ่งที่เขาได้ทำกับเรา


เจ็บครั้งแรก คือ ความผิดพลาดของเขา
หากผิดซ้ำสองในเรื่องเดิม....
นั่นคือความโง่เง่าของเรา

 

...........................................

 

น้ำในแก้วนั้น
เมื่อนำตะกอนออกไป
ย่อมใสแจ่มแจ๋ว....

คงดีกว่านั้น...

หากไร้ทั้งน้ำ
และไร้ทั้งแก้ว.