:: ก๋าราณีตอบคำถามคุณหวาน ::

คนที่ผิดหวังเรื่องความรักแล้วคิดฆ่าตัวตาย
เราจะมีวิธีบอกทางสว่างให้เขายังไงคะ
ในเมื่อเขายอมเจ็บแบบซ้ำซาก
คร่ำครวญ โหยหา ไม่เป็นอันทำอะไร
ตัดใจไม่ได้ ชีวิตพังทลาย...เพราะเธอ



คำถามโดย : ~Baan_Ohana~








*************************



หวัดดีครับคุณหวาน


หลายปีก่อนผมนอนดูหนังอิหร่านเรื่องนี้อยู่ที่บ้าน
และบทสนทนาในหนังเรื่องนี้
กระตุ้นต่อมความคิดของผมมากครับ
ลองอ่านถ้อยคำจากประโยคนี้ดูนะครับ










ผมจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมให้ฟัง...
มันเกิดขึ้นหลังจากผมแต่งงานไม่นานนัก
เราต่างก็มีปัญหากันทุกรูปแบบ
ผมชักเอือมระอากับมัน เลยตัดสินใจว่า....
จะยุติมันซะให้หมด....

เช้ามืดวันหนึ่ง ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น
ผมหยิบเชือกมาไว้ในรถ
ผมตั้งใจไว้แล้วว่าอยากจะฆ่าตัวตาย
ผมจึงเดินทางไปเมียเน่ห์ (ชื่อเมืองในประเทศอิหร่าน)

เรื่องนี้เกิดขึ้นในปี 1960....
ผมไปถึงสวนต้นหม่อน ผมจอดรถที่นั่น
ตอนนั้นยังมืดอยู่ ผมโยนเชือกขึ้นไปบนต้นไม้
แต่มันเกี่ยวไม่อยู่สักที
ผมลองหนหนึ่ง , หนสอง...แต่ไร้ผล
เพราะฉะนั้นผมเลยปีนขึ้นต้นไป แล้วมัดเชือกจนแน่น
ตอนนั้นผมรู้สึกว่า มีอะไรนุ่มๆใต้ฝ่ามือผม
....ลูกหม่อนนั่นเอง ลูกหม่อนหวานฉ่ำ
ผมกินไปลูกหนึ่ง มันหวานฉ่ำจริงๆ
ต่อมาก็ลูกที่สอง แล้วก็ลูกที่สาม
ทันใดนั้นผมก็เห็นพระอาทิตย์กำลังโผล่ขึ้นเหนือยอดเขา
ทั้งพระอาทิตย์ ทั้งทิวทัศน์ ทั้งพฤกษชาติ
ช่างงดงามอะไรอย่างนี้....!!!!

จู่ๆ..ผมก็ได้ยินเสียงเด็กๆ มุ่งหน้าไปโรงเรียนกัน
พวกแกหยุดดูผม พวกแกขอให้ผมเขย่าต้นหม่อนให้...
ลูกหม่อนร่วงลงไป แล้วพวกเด็กๆก็เก็บกิน
ผมรู้สึกเป็นสุขมากๆเลย.....
เสร็จแล้วผมเลยเก็บลูกหม่อนเอากลับบ้าน
....เมียผมยังหลับอยู่
....พอเธอตื่น เธอเลยกินลูกหม่อนเข้าไปเหมือนกัน
แถมเธอยังชอบมันซะด้วยสิ


ผมจากบ้านไปฆ่าตัวตาย แต่ดันกลับมาพร้อมลูกหม่อน
ลูกหม่อนช่วยชีวิตผมไว้
....ลูกหม่อนช่วยชีวิตผมไว้


ภาพยนตร์ : Taste Of Cherry









เมื่อครั้งที่ชายคนหนึ่งเป็นทุกข์มาก
ทุกข์จนแบบคิดฆ่าตัวตายครั้งแล้วครั้งเล่า
ชีวิตครอบครัวล้มเหลว ถูกไล่ออกจากงาน
เพื่อนไม่คบ ลูกรังเกียจ ไม่มีเงิน และไร้อนาคต


เขาเดินไปตามถนนและพยายามหาวิธีฆ่าตัวตาย
จนกระทั่งไปพบชายแก่หน้าตาใจดีคนหนึ่ง
นั่งยิ้มอย่างมีความสุขในสวนสาธารณะ
เขาตัดสินใจเดินเข้าไปทักทายและนั่งพูดคุยกับชายแปลกหน้าคนนั้น

เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง....
ชายชรานั่งพูดคุยกับเขาโดยไม่คิดรังเกียจ
ให้เขาระบายความทุกข์ และร้องไห้สะอึกสะอื้น

เมื่อรู้สึกดีขึ้น....ชายหนุ่มตัดสินใจถามชายชราว่า

“ทำไมคุณตาถึงดูไม่ทุกข์เลยครับ

ในเมื่อคุณตาเล่าให้ผมฟังว่าคุณตากำลังเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย”

ชายชรายิ้มและตอบว่า

“ชีวิตมันก็มีเท่านี้แหละ เกิด แก่ เจ็บ ตาย
เศร้ามากกว่านี้ก็ตาย ทุกข์มากกว่านี้ก็ตาย
ตาแค่อยากใช้เวลาที่เหลืออย่างดีที่สุด ทำประโยชน์ให้มากที่สุดทั้งกับตัวเองและกับผู้อื่น”

ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปชั่วขณะแล้วถามอีกคำถาม

“แล้วผมจะทำยังไงกับทุกข์ของผมดีครับคุณตา

ผมเจ็บปวดเหลือเกินครับ
เหนื่อยจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วครับ”

พูดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของเขาทำท่าจะรื้นออกมาอีกครั้ง

ชายแก่ตบไหล่ของเขาเบาๆแล้วบอกว่า

“ออกจากที่นี่... เมื่อเธอเดินไปเจอใครที่ดูเศร้าเหมือนเธอ
ขอให้เธอเดินเข้าไปนั่งพูดคุย นั่งรับฟังความทุกข์ของคนๆนั้น
แล้วเธอจะรู้สึกดีขึ้น...ลองดูนะพ่อหนุ่ม”











คุณหวานครับ

ไม่มีใครผลักใครให้เดินออกมาสู่แสงสว่างได้
ถ้าเขาไม่ยอม

และเราต่างต้องรับผิดชอบชีวิตของตัวเอง
ว่าอยากให้มันจบลงแบบใด